بررسی اهمیت زیبایی شناسی و ارزش های زیبایی شناسانه در طراحی باغ گیاه شناسی

اکنون که باغ ایرانی با ماهیت و ویژگی های خاصش به ثبت جهانی میراث فرهنگی رسیده و بیش از پیش مورد توجه قرارگرفته است، جای خالی پژوهش های دامنه دار و عمیق درباره این پدیده تاریخی فرهنگی از سوی محققان و صاحبنظرانایرانی که زاده این فرهنگ و بوم هستند، محسوس است. امروز، وظیفه سنجش نظریات مطرح شده از جانب بیگانگان و تحقیق در موضوعات مغفول و مبنی بر سؤالات جدید بر عهده ما است. باغ ایرانی میراثی فرهنگی است که لازمه تحقیق در آن، از سویی تسلط به مباحث تاریخی-فرهنگی و از سوی دیگر توجه به موضوعات زیست محیطی و معیشتی در نظام هایمتنوع زیست در تاریخ و جغرافیای ایران است. تنوع موضوعات بسیار است : باغ ایرانی را می توان در محدوده یک موضوع تاریخ معماری، تاریخ شهر یا معماری منظر مورد پژوهش قرار داد و نیز آن را به مثابه یک امر هنری یا موضوعی در حوزهکشاورزی و باغبانی، یک مورد زیست محیطی، نمونه ای از بسط جغرافیایی یک پدیده یا مصداقی از نفوذ فرهنگی یک تمدنبه سرزمین های دیگر مطالعه کرد.هرکدام از این عرصهها، منابع، روش ها و رویکردهای مناسب خود را دارد. باغ در ایران، پیشینه ای بس کهن دارد و تنها اندکی بیش از نیم قرن است که تغییر شیوه زندگی موجب شده باغ سازی به سیاق پیشین، در ایران کمرنگ شود. اما هنوز خاطرهجمعی باغ ایرانی زنده است و برخی مصادیق به جای مانده خاطره آن را زنده نگاه داشته است. به همین دلیل در دهه هایاخیر معماران، شهرسازان و معماران منظر به احیای باغ ایرانی علاقه مند شده اند، اما بعض شاهد ظهور تقلیدهای از محت فرمال خالی از محتوا در طرح های معماری و شهر سازی هستیم که در مقیاس های نادرست یا بسترهای نامناسب و برایفعالیت ها و کارکردهایی متفاوت و بعضاً مغایر با ماهیت ذاتی باغ ایرانی اجرا می شوند احیای سنت دیرینه باغسازی مقبول جامعه است، در نتیجه دستیابی به شناختی درست از آن ضرورت دارد. مقاله حاضر با هدف تبیین لزوم و چگونگی تحقیق همه جانبه در موضوع باغ ایرانی و مبتنی بر چند پی شفرض تدوین شده است : باغ ایرانی پدید ه ای تاریخی با پیشه ای کهن است . ساخت و پرداخت و زندگی در باغ ایرانی تداوم تاریخی داشته و امری مختوم در گذشته های دور نیست. کمرنگ شدن حضور باغ ایرانی در دوران معاصر اتفاق افتاده ولی خاطره جمعی آن در ذهن ایرانی هنوز زنده است