تاثیر محافظهکاری مشروط و غیرمشروط بر نرخ بازده سرمایه در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

در مفاهیم نظری و گزارشگری مالی ایران، محافظهکاری به عنوان یکی از اجزای خصوصیت کیفی قابل اتکا بودن در نظر گرفته شده است، اما گاهی به جای واژه محافظهکاری از واژه احتیاط نیز استفاده میشود. محافظهکاری یعنی شناسایی تمام زیانهای بالقوه و عدم شناساییسودهای محتمل. محافظهکاری در واقع عدم تقارن شناسایی سودها و زیانها میباشد و یکی از پیامدهای مهم عدم تقارن رفتاری، محافظه-کاری در شناسایی سود و زیانها، ارائه کمتر از واقع خالص ارزش داراییها میباشد. هدف این تحقیق بررسی تاثیر محافظهکاری مشروط و غیرمشروط بر نرخ بازگشت سرمایه در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران میباشد. این تحقیق از لحاظ هدف کاربردی و از نوع تحقیقات نیمه تجربی میباشد که در طی دوره 6831 تا 6812 از تعداد 611 شرکت فعال در بورس انتخاب و جهت انجام آزمون فرضیهها استفاده شدند. قبل از آزمون فرضیهها به بررسی مانایی دادهها با استفاده از آزمونهای ایم پساران شین و فیلیپس پرون استفاده شده است. نتایج بررسیها نشان داد که کلیه متغیرهای پژوهش پایا بودهاند و نیز مشخص شد که محافظهکاری مشروط و غیرمشروط حسابداری با نرخ بازگشت سرمایه در بین شرکتهای مورد مطالعه رابطه مثبت و معناداری دارد

Keywords:

محافظهکاری , محافظهکاری مشروط , محافظهکاری غیرمشروط , نرخ بازگشت سرمایه