تحلیل اثرات عوامل تمرکززدایی مالی بر رفاه اجتماعی مورد بررسی در کشور ایران

رفاه اجتماعی متعرف وضعیت اجتماعی است که به حفظ کرامت انسانی و مسئولیتپذیری افراد جامعه، در قبال یکدیگر و ارتقای توانمندیها،ارتقاء سطح بهداشت ، توزیع برابری درآمد می پردازد. بهبود شاخص توسعه انسانی به عنوان شاخص معرف رفاه اجتماعی یک کشور، موفقیتهای یک کشور را در عرصه های زندگی سالم و طولانی، دستیابی به دانش و استانداردهای زندگی و رفاه عمومی بیان می کند. بنابراین، عواملتأثیرگذار بر بهبود وضعیت این شاخص حائز اهمیت بررسی می باشد. تمرکززدایی مالی به عنوان سیاست های مالی از عوامل مهم اثر گذار رویرفاه اجتماعی است . در این تحقیق برآن شدیم تا اثر تمرکززدایی مالی را روی بهبود شاخص توسعه انسانی، با بهره گیری از رهیافت خودرگرسیونی با وقفه های گسترده ARDL طی سالهای 1391-1371 برای داده های کشور ایران مورد بررسی قرار دهیم. نتایج تخمین مدل نشان دهنده رابطه مستقیم و معنی دار عوامل تمرکززدایی مالی بر بهبود وضعیت توسعه انسانی می باشد. لذا نتایج حاصل از تخمین می تواند مورد توجه سیاست گذاران اقتصادی دولت در جهت بهبود شرایط رفاهی کشور قرار گیرد

Keywords:

رفاه اجتماعی , تمرکززدایی مالی , رهیافت خودرگرسیونی با وقفه های گسترده