روند بیابانزایی در ایران مطالعه موردی : دشت سیستان در جنوب شرق ایران
Publish place: Fourth National Conference on Watershed Management Science and Engineering of Iran Watershed Management
Publish Year: 1386
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,665
This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
WATERSHED04_244
تاریخ نمایه سازی: 28 دی 1386
Abstract:
دوسوم ایران زمین را اقالیم خشک و نیمه خشک تشکیل می دهد . این پهنه ها با چنین شرایط اقلیمی، دارای طبیعتی شکننده، در معرض خشکسالی و بیابانی شدن هستند . منطقه کمآب زابل در استان سیستان و بلوچستان دارای اقلیم بیابانی با بارندگی میانگین 50 میلیمتر در سال است و دریاچه هامونهای زابل در حوزه آبخیز مشترک دو کشور ایران و افغانستان، از مهمترین منابع آب شیرین ساکنین منطقه به شمار میآید و خشکی یا پرآبی آن به آب ورودی از رودخانههای متعددی از جمله خاش رود، فراه رود، هاروت رود، شوررود، حسینآباد، نهبندان و به خصوص هیرمند بستگی دارد . که اکثر آنها در خاک افغانستان واقع شدهاند . با خشک شدن هامونها در بین سالهای 1377 الی 1385 و با وجود آبگیری قسمتهائی از هامونها در سال 1386 ، طوفان ماسه با گرد و خاک روستاهای منطقه را در زیر میلیونها مترمکعب ماسه و خاک مدفون میسازد . بدلیل خشکسالی، اثری از نیزارهای هامونها باقی نمانده است و تبعات زیانبار متعددی این منطقه را تهدید میکند . در این مقاله با اشاره به وضعیت جغرافیائی، تاثیر عوامل طبیعی و انسانی درخشک شدن هامونها و افزایش بیابانزایی در منطقه زابل بررسی خواهد شد
Keywords:
Authors
رحمت اله کاردان
دانشجوی دکتری اقلیمشناسی دانشگاه تهران
قاسم عزیزی
عضو هیات علمی دانشگاه تهران
پیمان زواررضا
عضو هیات علمی دانشگاه کانتربوری کشور نیوزیلند
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :