الگوریتم مسیریابی با افزایش قابلیت اطمینان در شبکه های تحمل پذیر تاخیر

شبکه های تحمل پذیر تاخیر (Delay tolerant networks (DTNs ،شبکه های بیسیم با ویژگی ارتباطات گذرا هستند. در این شبکه ها، تحرک و جابه جایی گره ها، ساختار پویا، انرژی محدود گره ها و ... موجب بروز قطعی در ارتباط بین آنها می گردد.DTN در محیط های چالشبرانگیز گوناگونی مانند ماهواره ها، محیط های جنگی و ... به کار می رود. در این شبکه ها، مسیر دائمی بین گره مبدا و مقصد در بیشتر مواقع وجود ندارد. به همین دلیل، روش های مسیریابی مرسوم در شبکه های اقتضایی در DTN کارآیی ندارد. در این شبکه ها از ساز و کار ذخیره و ارسال برای تبادل پیغام ها استفاده می شود. این امر موجب اتلاف منابع شبکه خواهد شد. روش پیشنهادی که Crouting نام دارد، میکوشد با بررسی و کنترل تعداد بسته های توزیع شده در شبکه، قابلیت اطمینان شبکه را افزایش دهد. این روش، تعداد بسته های پراکنده در شبکه را کاهش داده و درصد تحویل پیغام ها به گره مقصد را افزایش میدهد. مقایسه روش پیشنهادی با روش هایی نظیر PRoPHET و ER موفقیت روش مذکور را نشان می دهد. در Crouting،درصد حذف بسته ها از بافر به طور میانگین 80 درصد کمتر از PRoPHET و ER درصد تحویل بسته ها به طور میانگین 5 درصد بیشتر از PRoPHET و ER است.

Keywords:

شبکه های تحمل پذیر تاخیر , DTN , درصد تحویل بسته ها (پیغام ها) , تاخیر تحویل بسته ها (پیغام ها) , تعداد بسته های حذف شده