حریر سهرابی - نویسنده مسئول: دانشجوی کارشناسی ارشد بیابانزدایی، دانشکده کویر شناسی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
هایده آرا - استادیار، دانشکده کویرشناسی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
علی احمدآبادی - استادیار، دانشکده جغرافیا، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
محمدکیا کیانیان گل افشانی - مربی، دانشکده کویر شناسی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران

شناسایی و طبقه بندی انواع سنگ فرش بیابان و اشکال فضایی آنها امری بسیار مهم در امور مدیریت و برنامهریزی به منظور حراست و شناخت عوامل تغییرات اراضی مذکور است. دادههای ماهوارهای یکی از سریعترین و کمهزینهترین روشها در اختیار محققان در این زمینه است. درپژوهش حاضر با استفاده از تصاویر سنجنده ETM+ ماهواره لندست کارایی دو روش ماشین بردار پشتیبان و حداکثر احتمال در تفکیک انواع سنگ فرشهای بیابان منطقه خشک جنوب سمنان مورد بررسی قرار گرفته است. از منطقه مورد مطالعه بازدید میدانی صورت گرفته، نمونههای تعلیمی تهیه و تراکم درصد سنگ توسط ترانسکت و خطکش تعیین گردید. پیشپردازش و پردازش تصاویر توسط روشهای مذکور در نرمافزارهای Idrisi Selva و ENVI 4.5 انجام گرفت. به منظور ارزیابی صحت نیز از ضرایب کاپا، دقت کلی، دقت تولید کننده و صحت کاربر استفاده شد. نتایج نشان دادکه شاخص کاپای برآورد شده برای دو روش مورد بررسی ماشین بردار پشتیبان85/05 و سطوح موازی 21/06 برای روش بودند که بر این اساس روش ماشین بردار پشتیبان از دقت بیشتری برخوردار بوده است. بررسی ضرایب دقت کلی بدست آمده نیز حاکی از برتری روش ماشین بردار پشتیبان نسبت به روش سطوح موازی بوده است به طوریکه به ترتیب برابر با 88/7892و41/2556 درصد براورد گردیدند

تصویر ماهواره ای، ماشین بردار پشتیبان، سطوح موازی، سنگ فرش بیابان، جنوب سمنان