محمدرضا بختیاری - عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور

از روزگار گذشته تا امروز رابطهی فرهنگ و ادبیات، رابطهای نه رقابتی بلکه متقابل و زیر بنایی بوده است. گاه این فرهنگ است که ادبیات را دستخوش دگرگونی نموده و گاه نیز ادبیات، به آرامی در تغییر دیدگاههای فرهنگی مؤثر واقع شده است. یک شعر خوب که دارای ساختار و محتوای پربار باشد، فرهنگ ذات انسان را دگرگون مینماید و هرگاه این تحّول درونی ایجاد شد رفتار ظاهری به راحتی تغییر میکند. و از آنجائیکه شعر راستین حاصل جوشش و الهام درونی است و پایداری هر شاعر وابسته به ملزومات خاصّ ی است که یکی از آنها حرکت و پویایی شاعر از بدو فعالیت تا نهایت میباشد میتوان گفت که در خلق اثر هنری (شعر، نقاشی و ...) یگانگی و ترویج برون و درون خالق اثر هنری مهمترین عامل در راه توفیق اثر میباشد و در این میان اشعار فروغ به ویژه در دو دفتر آخر شرح حال دغدغه ها و دردهای انسانی هم عصر اوست حاوی اندیشه و تفکراتی متفاوت و خاصّ اوست. این اندیشههای خاص بیشک و به طور ناخواسته نشأت گرفته از ناخود آگاه جمعی شاعر است و نمادهای به کار رفته در شعر فروغ میتواند معنای بسیار عمیقتر و فراگیرتر از آنچه شاعر اندیشه داشته، باشد.

فروغ فرخزاد، شعر، صدا، زن، مرد