نازنین میربزرگی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد پزشکی تهران، گروه ژنتیک، تهران، ایران
مهرداد هاشمی - دانشیار، دانشگاه آزاد اسلامی واحد پزشکی تهران، گروه ژنتیک، تهران، ایران
محمود میرزایی - استادیار، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، گروه شیمی دارویی، تهران، ایران

فنیل ایزوتیوسیانات (به انگلیسی Phenyl isothiocyanate) با فرمول شیمیایی C7H5NS از جمله ایزوتیوسیانات ها می باشد که در سبزیجات خانواده کروسیفروس بخصوص به وفور در شاهی آبی یا آب تره( watercress) یافت می شود. تحقیقات نشان داده است که فنیل ایزوتیوسیانات تعداد کل گلبول های سفید و سلول های تولید کننده آنتی بادی و تیتر آنتی بادی های ترشح شده را در رده هایی از سلول های موش کاهش می دهد و بنابراین به عنوان یک تعدیل کننده ی ایمنی عمل می کند. همچنین پیشرفت و گسترش تومورهای solid را در بدن موش کاهش می دهد. در این پژوهش برهم کنش فنیل ایزوتیوسیانات با RNA مخمر ساکارومایسس سرویزیه در محلول آبی و شرایط فیزیولوژیک محیط، غلظت ثابت (12/5 میلی مولار)DNARNA و غلظت های متعددی از فنیل ایزوتیوسیانات بررسی شده است. با استفاده از دستگاه های اسپکتروسکوپی مادون قرمز (FT-IR) چگونگی پیوند لیگاند و پایداری RNA در کمپلکس فنیل ایزوتیوسیانات -RNA در محلول آبی بررسی شد. نتایج نشان دادند فنیل ایزوتیوسیانات با RNA اتصال برقرار می کند و اتصال به صورت خارجی است همچنین با توجه به عدم تغییر سه نوار جذبی شاخص که نشان دهنده ی پیکربندی در RNA می باشند، می توان نتیجه گرفت تغییری در کنفورماسیون RNA رخ نداده است.

فنیل ایزوتیوسیانات، RNA، اسپکتروسکوپی مادون قرمز FT-IR