اصلاح سطح پلی پروپیلن بی بافت با پلیمریزاسیون پیوندی آکریلونیتریل از طریق القای تابش گاما

با افزایش فزاینده کاربرد پلیمرها، پژوهشگران برآنند تا در کنار روش های مرسوم سنتز، با بهره گیری از پیشرفت های چشمگیر علم پرتودهی در اصلاح خواص پلیمرها نظیر پیوند زنی گروه های عاملی ، پلیمرهایی با خواص ویژه و متناسب با هرکاربردی را تهیه سازند. هدف از این پژوهش سنتز کوپلیمر پیوندی آکریلو نیتریل بر صفحات بی بافت پلی پروپیلن (PP) با استفاده از اشعه گاما و به دو روش پراکسیداسیون و همزمانی می باشد. در روش همزمانی پلیمر پایه و محلول پیوند زنی آکریلو نیتریل به طور همزمان در معرض پرتودهی قرار گرفتند که در نتیجه آن مونومرهای عاملی آکریلو نیتریل بر سطح پلی پروپیلن پیوند خورده و پلیمریزه شدند. در این روش به علت پدیده هوموپلیمریزاسیون که در اثر پرتودهی در مونومر آکریلو نیتریل رخ می دهد، از نمک فریک کلراید به عنوان بازدارنده استفاده شد. در روش پراکسیداسیون، پلیمر پایه پس از پرتودهی در محیط اکسیژن، در معرض محلول آکریلو نیتریل قرار گرفت که در نتیجه آن عمل پیوند زنی در دمای مورد نظر انجام شد. در این تحقیق پارامترهایی از قبیل زمان واکنش، دز پرتودهی، غلظت مونومر و ماده افزودنی برای پیدا کردن شرایط بهینه مورد بررسی قرار گرفت. جهت تایید واکنش های پیوندزنی زا طیف سنجی زیر قرمز (FT-IR) استفاده . شد در روش همزمانی بالاترین درصد پیوند زنی 82% بود که در غلظت مونومر ٪40 و دز پرتودهی kGy به 45 دست آمد. در روش پراکسیداسیون بالاترین درصد پیوند زنی 50% بود که در زمان واکنش 7 ساعت و در حضور نمک مور و اسید سولفوریک 1M/. به دست آمد .

Keywords:

پیوند زنی , کوپلیمر پیوندی , آکریلو نیتریل , صفحات بی بافت پلی پروپیلن , پرتودهی