فراانباشتگی کادمیوم درگیاهان بومی رشد یافته بر روی خاکهای آلوده منطقه ایرانکوه اصفهان، ایران
Publish place: 04th National Biotechnology Congress of Iran
Publish Year: 1384
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,921
متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NBCI04_195
تاریخ نمایه سازی: 30 دی 1386
Abstract:
یکی از روش های مناسب جهت کاهش آلودگی خاک و آب به عناصر کمیاب و استخراج عناصر کمیاب، گیاه بهسازی است. برای ارزیابی و شناسایی گونه های گیاهی برتر در زیست بهشازی خاکهای آلوده به کادمیوم، در بهار 1383 نمونه هایی از ریشه و اندام های هوایی گیاهان بومی منطقه ایران کوه اصفهان آماده و میزان کادمیوم آنها تعیین گردید. دامنه غلظت کادمیون در اندام های هوایی این گیاهان از 0/75 میلی گرم در کیلوگرم در گیاه جارو علفی تا 1/97 میلی گرم در کیلوگرم در گیاه کلاه میرحسن بود. دامنه غلظت کادمیوم در اندام های زیرزمینی این گیاهان از 0/71 میلی گرم در کیلوگرم در گیاه کلاه میرحسن تا 2/8 میلی گرم در کیلوگرم در گیاه جاروعلفی بود. چگونگی توزیع این عنصر در اندامهای هوایی و زیرزمینی گیاهان مختلف ناهمانند بود. غلظت کادمیون در اندام های گیاهان بررسی شده به ترتیب از گیاه کلاه میرحسن، شقایق لب تیز، جوسیخ، گون، درمنه، قدومه، شاه تره ای، گاوچاق کن، استپی، سنبله، گلپوره تا جاروعلفی کاهش یافت. غلظت این عنصر در اندام های زیرزمینی گیاهان از گیاه جاروعلفی، شاه تره ای، استپی، شقایق لب تیز، گاوچاق کن، گلپوره، جوسیخ، سنبله، گون، قدومه، درمنه تا گیاه کلاه میرحسن کاهش داشت. از آنجاییکه گیاه به سازی و استخراج عناصر با برداشت اندام های هوایی گیاهان آسانتر است، گیاهانی مانند کلاه میرحسن، شقایق لب تیز، جوسیخ، گون و درمنه شایسته پژوهش بیشتر می باشند.
Keywords:
Authors
علی اکبر صفری سنجانی
همدان، دانشگاه بوعلی سینا، دانشکده کشاورزی، گروه خاک شناسی