اکرم حسینیان - تهران، دانشگاه تهران، پردیس دانشکده های فنی ، دانشکده علوم مهندسی

آرسنیک یکی از سمی ترین آلاینده های آب های زیر زمینی و خاک است. قابلیت تجمع زیستی آرسنیک در گیاهان از طریق آبیاری با آبهای آلوده به این آلاینده و نیز ورود به زنجیره غذایی موجودات زنده خطرات جبران ناپذیری به بار می آورد. با توجه به ارتباط مستقیم انسان با آب و خاک برنامه های مدیریتی ویژه به منظور کاهش آلودگی ها به خصوص آلودگی های صنعتی بسیار حائز اهمیت است. پیشگیری از ورود آلودگی های به درون محیط بهترین گزینه برای کمک به تامین آب و خاک سالم در یک منطقه است، بنابراین محققان همواره در تلاش برای بهبود این راهکارها می باشند. در این مقاله، سعی شده است که کاربرد ترکیبات بی تیازولی بعنوان عامل کی لیت دهنده مناسب جهت رفع آلودگی آرسنیک از منابع مختلف بررسی گردد . از واکنش یک نمک آرسنیک با لیگاند ۴، ' ۴- بی تیازول به طور یک مرحله ای کمپلکس آن تهیه شد. ساختار بلوری - رفتار حرارتی - ریخت شناسی (مور فولوژی) و اندازه ذرات ترکیب بدست آمده توسط روش های طیف سنجی زیر قرمز، پراش پرتو X پودری، تجزیه ی گرمایی وزنی، تجزیه ی گرمایی تفاضلی و میکروسکوپ الکترونی گسیل میدانی (FESEM) مورد بررسی قرار گرفتند.

محیط زیست، آب و خاک، آرسنیک، آلودگی، بی تیازول