سید محمد حسینی - استادیار، گروه پاتولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بابل
امیرحسین علیزاده طبرستانی - دانشجو دوره دکتری دامپزشکی، عضو باشگاه پژوهشگران جوان، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بابل
شهاب رمضانپور - دانشجو دوره دکتری دامپزشکی، عضو باشگاه پژوهشگران جوان، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بابل
محمد اسدی - دانشجو دوره دکتری دامپزشکی، عضو باشگاه پژوهشگران جوان، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بابل

فلزاتی همچون آلومینیوم که به میزان زیادی در طبیعت وجود دارند واز راه های گوناگون از جمله تنفس وارد بدن می شوند می تواند باعث دگرگونی و تغییراتی در سیستم تنفسی شود. هدف: مطالعه هیستوپاتولوژیک مقادیر مختلف آلومینیوم بر دستگاه تنفس است . روش کار: 20 موش صحرایی ماده 150-200 گرم را در اختیار گرفته و آنها را به 4 گروه 5 تایی به صورت گروه کنترل و 3 گروه با دوزهای مختلف آلومینیوم تقسیم کردیم . برای القای ضایعات در موش های صحرایی روزانه میزان 17و 20 و 50 میلی گرم ALCL3 یا کلرید آلومینیوم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن موشهای صحرایی برای مدت چهار هفته ی متوالی مورد استفاده قرار گرفت . مطالعه بصورت مورد-شاهد (case-control ) انجام شد . بعد از این مدت حیوانات بیهوش و پرفیوژن جهت فیکس شدن صورت پذیرفت و نمونه برداری از دستگاه تنفس موش های صحرایی که در معرض ALCL3 قرار گرفته اند انجام شد . سپس مقاطع بافتی بعد از رنگ آمیزی زیر میکروسکوپ مورد ارزیابی قرار گرفت . نتایج: در بررسی مقاطع زیر میکروسکوپ در گروه موش های صحرایی که در معرض ALCL3 قرار گرفته اند پرخونی، ضایعات گرانولوماتوز و تخریب بافتی در بافت ها مشاهده شد که با افزایش دوز آلومینیوم، میزان ضایعات بیشتر گردید. تفاوت بین گروه ها معنی دار بوده اند( P<0.5). با کنترل عوامل محیطی و تغذیه می توانیم اختلالات ناشی از فلزاتی همچون آلومینیوم را به حداقل رساند.

آلومینیوم، تنفس، ضایعات گرانولوماتوز ، تخریب بافتی، موش صحرایی