پری نارفتحی - دانشجویان کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین، قزوین، ایران
داود رضایی - عضو هیئت علمی دانشگاه زنجان

امروزه گردشگری به عنوان یکی از مهمترین صنایع توسعه پایدار، فرصت های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی برای شهرهای بوجود می آورد. در بسیاری از کلانشهرهای دنیا رقابت ویژه ای در جهت ارتقای کیفیت کالبدی و معنایی منظر شهری وجود دارد تا بتوانندجایگاه خود را در سطح جهانی برای جذب گردشگر و توریسم ارتقا دهند. بر اساس چنین ویژگی، گسترش فضاهای باز جمعی و ایجاد مراکز فراغتی و تفریحی یکی از اهداف مهم برنامه ریزان مدیریت کلانشهرهای جامعه در حوزه گردشگری شهری است وجود جاذبه های متوع منابع طبیعی در شهرها از جمله رودخانه های شهری جزء پارامترهای مهم شکل گیری گردشگری شهری می باشد. سفر به دیگر نقاط دنیا چه به صورت حقیقی و واقعی و چه به صورت مجازی، با انگیزه های مختلفی جزو ملزومات زندگی قرن بیست و یکم و شکل دهنده جریانی است که مرزهای ملی و بین المللی را در نوردیده رویکردی فراتر از دولت و ملت خواهد شد. گردشگری به عنوان یکی از منابع درآمد و ایجاد اشتغال در سطح محلی می تواند رهیافتی برای توسعه اقتصادی باشد. صنعت توریسم از صنایعی است که در سال های اخیر به سرعت گسترش یافته و در ردیف یکی از بزرگ ترین منابع درآمد جهان درآمده است. همچنین باید افزود که چرخه عظیم مالی که به طور غیمستقیم طول محور صنعت گردشگری می پرخد، به مراتب مهم تر از درآمدهای مستقیم بر اقتصاد جهانی تأثیر گذار است. در این مقاله برآنیم تا ضمن تعریف مختصر از توسعه پایدار به تشریح جایگاه توسعه پایدار و نقش آن در گردشگری بپردازیم. روش تحقیق در پژوهش حاضر به صورت توصیفی- تحلیلی خواهد بود که بر توسعه پایدار گردشگری تأکید دارد. در این دیدگاه، توسعه گردشگری با استفاده از منابع موجود به گونه ای است که ضمن پاسخ دادن به نیازهای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ضوابط قانونی جامعه و انتظارات گردشگران بتوان وحدت و یکپارچگی هویت فرهنگی، سلامت محیط زیست، تعادل اقتصادی و رفاه مردم محلی را تأمین کرد.

گردشگری، توسعه پایدار، اشتغال، گردشگری پایدار