میزان نشاط اجتماعی و عوامل مؤثر بر آن از دیدگاه کارکنان و دانش آموزان مدارس ابتدائی

هدف پژوهش بررسی میزان نشاط اجتماعی و عوامل مؤثر بر آن از دیدگاه کارکنان و دانش آموزان مدارس ابتدایی بیرجند بوده است.این پژوهش از نوع پیمایشی است.جامعهی آماری شامل کارکنان) 849 نفر( و دانش آموزان پایه ی پنجم) 4514 نفر(بوده که حجم نمونه دانش آموزان بافرمولکوکران و نمونه گیری خوشه ای، 411 نفر و کارکنان 292 نفر بانمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند و به پرسشنامه ای که ازدوبخش نشاط اجتماعی وعوامل موثربرآن تشکیل شده،وروایی وپایایی)دانشآموزان 0/896وکارکنان 0/921 آن به دست آمده،پاسخ دادند. برای تحلیل دادهها ازآمارتوصیفی و استنباطی استفاده شد. نتایج نشان دادکه:از دیدگاه کارکنان عوامل مدیریتی بیشترین و پرورشی کمترینعامل مؤثر بر نشاط اجتماعی بوده و معلمان بالاترین و معاونان کمتر ین نشاط رادارند.دانش آموزان عوامل مدیریتی را بیشترین و پرورشی راکمترین عامل مؤثر بر نشاط دانسته و نشاط اجتماعی آنها بالاتر از حد متوسط) 4(بوده است.براساس مدرک تحصیلی،بیشترین عامل مؤثر بر نشاط از نظر کارکنان فوق دیپلم، عوامل مدیریتی و کمترین عامل مؤثر ،عوامل پرورشی بوده و کارکنان فوق دیپلم بیشترین و لیسانس و بالاتر، کمترین میزان نشاط را دارند.براساس سابقه کار ،بیشترین عامل مؤثر بر نشاط ازنظرکارکنان بیشتر از 20 سال سابقه کار، عوامل مدیریتی و کمترین عامل مؤثر، عوامل پرورشی ازدیدگاه کارکنان10-5سال سابقه کاربوده است، و نشاط کارکنان کمتر از 1 سال سابقه کار بیشترین و 10-15 سال ازهمه کمتر بوده است.براساس جنسیت ،کارکنان مرد عوامل مدیریتی را بیشترین و پرورشی را کمترین عامل مؤثر بر نشاط اجتماعی می دانند.ازنظر کارکنان زن نیز عوامل مدیریتی بیشترین و عوامل پرورشی کمترین عامل مؤثر بر نشاط بوده است و میزان نشاط زنان بالاتر از مردان می باشد.همچنین دانش آموزان دختر و پسر عوامل مدیریتی را بیشترین و پرورشی راکمترین عامل موثر بر نشاط می دانند و نشاط اجتماعی دختران بالاتر از پسران بوده است. به طورکلی از دیدگاه کارکنان و دانش آموزان کلیه عوامل بر نشاط اجتماعی بیشتر از حدمتوسط ) 4( تأثیرگذاراست و نشاط اجتماعی کارکنان و دانش آموزان بالاتر از حدمتوسط) 4( بوده است

Keywords:

نشاط اجتماعی , کارکنان , دانش آموزان , مدارس ابتدائی