سیدحسن تهرانی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری، ایران،
محمد صالحی - استادیار و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری، ایران
وحید فلاح - استادیار مدیریت آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری ، ایران

صلح، پیششرط عمدهی تداوم حیات زندگی ان سانی ، ن سل ها و ملتها ا ست ؛ به عبارتی بقاء نوع ب شر به عنوان یک کل،اکنون به حفظ و ایجاد صلح وابسته بوده و ضروری است که آموزش صلح ، هم شرایط و لوازم بروز جنگ و خشونت رااف شا نموده و هم راههایی را که باعث تعدیل و حتی غلبه بر آن می شود، شنا سایی و مطرح سازد . آموزش صلح به عنوان یک اصل فراگیر در آموزش به رسمیت شناخته شود؛ به دیگر سخن این رویکرد در تدریس، صرف نظر ازموضوع یادگیری، نهادینه شده و محتوای آموزش صلح وارد همه فعالیتهای تدریس شود. گنجاندن آموزش صلح در آموزش دریک مقیاس بزرگ، مستلزم یادگیری شیوه جدیدی در تربیت مربیان شاغل با توجه به سابقه و تجربه کاری، رشته تحصیلی و مدرک تحصیلی معلمان در سیستم های آموزشی است. هدف این تحقیق که از نوع توصیفی - پیمایشی است، بررسی ارتباطپارامترهای سابقه و تجربه کاری، رشته تحصیلی، مدرک تحصیلی و دیدگاه معلمان و دانشآموزان مقطع متوسطه با مؤلفههای آموزش صلح ا ست. بدین منظور داده ها به و سیله ی پر س شنامه تایید شده در سال تحصیلی 1931-92 از تمامی مدارس مقطع متوسطه پسرانه شهرستان بابل جمع آوری شد. نتایج نشان داد که دانشآموزان دوره متوسطه نسبت به معلمان، میزانتاثیر مولفه های صلح را بر آموزش صلح بیشتر دانستند. همچنین این مطالعه نشان داد که بین دیدگاه معلمان با توجه به رشته تحصیلی، مدرک تحصیلی، سابقه و تجربه کاری در مورد مؤلفههای آموزش صلح تفاوت معنیداری وجود دارد. نتایج این پژوهش می-تواند کارگشا در کلیه دستگاه ها، دوایر و مؤسساتی چون وزارت آموزش و پرورش، وزارت علوم، تحقیقات و فن آوری، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و متصدیان امر آموزش در سطح خرد و کلان باشد

سابقه، تجربه کاری، رشته تحصیلی، مدرک تحصیلی، معلم، آموزش صلح، بابل