بیان موقت سازه های القا کننده خاموشی زن در چغندر قند به منظور بررسی مقاومت به ویروس BNYVV

در این تحقیق برای بررسی امکان ایجاد مقاومت با استفاده از سیستم ایجاد مقاومت ناشی از پاتوژن (مقاومت با واسطه RNA) از ژن پوشش پروتئین ویروس استفاده گردید. سازه های طراحی شده شامل سازه های S2 و S5 بودند که به ترتیب در آنها ژن پروتئینی پوششی یروس در جهت سنس و آنتی سنس قرار داده شد. سازه های S3 و S6 به ترتیب ژن پوشش پروتئینی و توالی 5UTR را به صورت سنس اینترون آنتی سنس حمل می کنند و پس از رونویسی حالت سنجاق سری به خود می گیردند که در آنها فقط از اینترون یک حلقه کوچک تشکیل می دهد. تفاوت سازه های S4 و S7 که پس از رونویسی ساختار سنجاق سری با لوپ بزرگ را تشکیل می دهند در محل قرار گرفتند قسمت اضافی حلقه است که در S4 در سمت ׳3 اینترون و در S7 در سمت ׳5 اینترون قرار دارد. در این سازه ها یکی از بازوهای ساختار سنجاق سری 5UTR و در بازوی دیگر ژن پوشش پروتئینی ویروس قرار دارد. در ادامه سازه S1 که هیچ ترادف ویروسی را با خود حمل نمی کرد به عنوان شاهد طراحی گردید. این سازه ها ابتدا در حامل HANNNIBAL ساخته شد و سپس به حامل pART27 که یک حامل برای بیان ژن در گیاه است منتقل شد. این سازه ها در گیاه چغندرقند با استفاده از روش تراژنی موضعی با استفاده از آگروباکتری (تزریق آگروباکتری با سرنگ به بافت برگ) مورد ارزیابی قرار گرفتند نتایج نشان داد که سازه های سنجاق سری با طول بازوی مساوی S3 و S6 به ترتیب با 92% و 100% مقاومت زیادی را در برابر ویروس از خود نشان دادند. در درجه بعدی سازه های S4 و S7 به ترتیب با 60% و 20% که حائی لوپ برگ بودند و پس از آنها سازه های سنس و آنتی سنس با 20% قرار گرفتند. این آزمایش نشان داد که وجود اینترون در بین دو بخش سنس و آنتی سنس القای مقاومت بیشتری ایجاد می کند.