فریده لطفی - دانش آموخته کارشناسی ارشد جغرافیای سیاسی، دانشگاه خوارزمی تهران.
عطاءالله عبدی - استادیار گروه جغرافیای سیاسی، دانشکده علوم جغرافیایی، دانشگاه خوارزمی تهران
مریم لطفی - کارشناسی ارشد تاریخ ایران دوره اسلامی،

نامهای جغرافیایی به عنوان بخشی از چشمانداز فرهنگی عناصری نسبتاً پایدار در معرفی سرگذشت تاریخی مکانها به شمارمیآیند، در حقیقت جاینامها انعکاسی از زبان و در نتیجه هویت یک مکان میباشند. با وجود پایداری نسبی اسامی جغرافیایی، این نامها در گذر زمان و در پی عواملی دچار تغییر و تحول شده و دگرگون میشوند، با این حال در برخی مواقع، مواردی مشاهده میشود که جاینامهای موجود در یک منطقه با زبان مستقر در آن همخوانی ندارد . از جمله چنینمواردی منطقه آذربایجان است که با وجود رواج و استقرار زبان ترکی در آن جاینامهایش در بیشتر نواحی اغلب غیرترکی هستند. از آنجا که جاینامها بخشی از چشمانداز فرهنگی سرزمین بوده و از تاریخ، فرهنگ، زبان و.... یک ملت نشأت گرفته، این مسئله پیش میآید که اورونیمهای)اسامی مربوط به کوهها( شهرستان خلخال به عنوان بخشی از منطقهی آذربایجان،دارای چه ویژگیهای هویتی است. این مقاله در پی بررسی این موضوع برآمده است. روش تحقیق در این مقاله از نوع توصیفی تحلیلی و ابزار گردآوری اطلاعات، مطالعات کتابخانهای است. بررسیها نشانگر آن است که در شهرستان خلخال - علیرغم دگرگشت عمده زبان از آذری)تاتی( به ترکی، نام کوهها تغییر کلی پیدا نکرده و اغلب به صورت کهن خود باقیماندهاند. آنها اغلب دارای واژگان جغرافیایی، پسوند یا پیشوندهایی هستند که در دیگر نقاط ایران نیز دیده میشود، همچنین اغلب جای نامها حائز پراکنش فضایی در دیگر نقاط ایران نیز میباشند، در ضمن جای نامها از نظر زبان شناختی و معناشناختی اغلب واژگانی غیر ترکی هستند.

هویت ، جاینام، خلخال، زبان آذری ، زبان