حمید محمدقاسمی - دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی ساری
محمدهادی یدالله پور - دانشیار دانشگاه علوم پزشکی بابل
فرشته زرگر - کارشناس ارشد علوم قرآن و حدیث

یکی از روش های تفسیری که در نزد برخی از مفسران از ارزش بالایی برخوردار است روش تفسیر عرفانی است؛ تلاش مفسر در این روش بر آن است که با ارائه راز و رمزهای باطنی قرآن فهم آیات را برای مخاطبان آسان نماید وراه درک باطن آیات را میسر سازد. در مقابل برخی از مفسران بر این روش تفسیری خرده گرفته اند و آن را نفی و انکار نموده اند. شالوده اصلی تفسیر عرفانی بر تأویل استوار است. تأویل درست قرآن مختص پیامبر اکرم صلی اللهعلیه و آله و امامان معصوم علیهم السلام است. از این رو تفاسیر عرفانی قابل نقد هستند. این پژوهش به آسیب های مبنایی، آسیب های روش شناختی، آسیب های اجتماعی و آسیب های فردی توجه نموده است و به این نتیجه دست یافته است که عدم توجه به ضوابط تاویل و رعایت حدود و مولفه های تفسیری می تواند موجب در افتادن به آسیب های جدی فردی و اجتماعی و دینی گردد

قرآن، تفسیر، عرفان، تأویل، تفسیر عرفانی