صغری رضایی - کارشناسی ارشد تاریخ اسلام
نرگس منتی - کارشناسی ارشد تاریخ ایران

مابین خلافت خلفای چهارگانه در صدر اسلام و خلافت پانصد سالهی عباسیان، خلافت و به بیان صحیحتر، حکومتی سلطنتی روی کار آمد که تأثیری عمیق و البته بسیار مخرب، بر اندیشه سیاسی اهل سنت برجای گذاشت. بنیانگذار این حکومت معاویه پسر ابوسفیان، خصم دیرینه اسلام، در طول حکومت بیست ساله- اش، برای مشروعیت بخشی و ماندگاری خود، دست به اقداماتی زد که منجر به انحراف اسلام از مسیر اصلی وایجاد بدعتهای بسیار در آن گردید. معاویه در اواخر عمر مقدمات جانشینی پسرش یزید را نیز فراهم آورد. یزید پرورش یافته آداب و سنن عصر جاهلی، فردی بسیار خوشگذران و لاقید نسبت به اصول اخلاقی و انسانیبود که تنها حدود سه سال و نیم در رأس امور قرار گرفت؛ اما در همین مدت مرتکب سه جنایت بسیار بزرگ در اسلام شد: واقعه عظیم عاشورا، واقعه حرّه و آتش زدن کعبه بسیاری از صاحبنظران در نگارش تاریخ امویان سعی در چشمپوشی و توجیه انحرافات و اشتباهات این خاندان دارند. اما آنچه در ظهر عاشورا اتفاق افتاد و آنکسی که با یارانش ناجوانمردانه به شهادت رسید نهتنها رخدادی نبود که بشود براحتی بر آن درپوش بگذارند که نتوانستند از مزمت و نکوهش مسبب آن، یزید، خودداری کنند. پژوهش حاضر در همین راستا صورت گرفته و سعی در بررسی و تحلیل دیدگاه اندیشمندان مذاهب اسلامی راجع به یزید و حکومتش دارد.

بنی امیه، حکومت، حرّه، واقعه عاشورا، معاویه، یزید