ارزیابی معماری نرم افزار با استفاده از زبان مدل سازی یکپارچه فازی و شبکه های پتری رنگی فازی

معماری نرماف زار، به عنوان اولین محصول، نقش مهم و مستقیمی در توسعه سیستم های نرم افزاری پیچیده ایفا می کند و به کمک آن می توان رفتار قابل ارزیابی سیستم، یعنی صفات کیفیتی همچون امنیت، قابلیت اطمینان، قابلیت استفاده، قابلیت تغییر کارایی را مورد سنجش قرار داد. با ارزیابی معماری می توان اطمینان حاصل کرد که آیا معماری این اهداف کیفیتی را برآورده می کند یا خیر. معماری نرم افزار شامل مجموعه ای از مؤلفه ها، ارتباطات میان آنها و ویژگی هایی از مؤلفه ها است که از خارج قابل رویت هستند. در این تحقیق سعی بر آن است که بتوان با استفاده از نمودارهای UML به یک مدل واقعی جهت توصیف معماری نرم افزار پرداخت تا به یک مدل اجرایی مبتنی بر شبکه پتری رنگ تبدیل و در نهایت ارزیابی شوند. با تبدیل یک مدل واقعی به مدل اجرایی امکان ارزیابی کارایی معماری نرم افزار بر روی مدل اجرایی فراهم خواهد شد. انتظار می رود با استفاده از منطق فازی و تحصیل بازخورد قبل از مرحله پیاده سازی بتوان کارایی را بهبود بخشید مقایسه ها نشان می دهد که استفاده از رویکرد فازی بهبود قابل توجهی در راستای ارزیابی پارامترهای غیر وظیفه مندی سیستم نرم افزاری در پی خواهد داشت و به بهبود این پارامترها کمک می نماید.

Keywords:

معماری نرم افزار , زبان مدل سازی یکپارچه , ارزیابی کارایی , زبان مدل سازی یکپارچه فازی , شبکه های پتری فازی