سمیرا متقی - عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور، گروه اقتصاد
افسانه کاظمی - دانشجوی دکتری اقتصاد، دانشگاه مازندران
سمیه ناصرزاده - دانشجوی دکتری اقتصاد، دانشگاه پیام نور

مقاله حاضر به بررسی تأثیر گردشگری، به عنوان یکی از فاکتورهای اساسی رشد اقتصادی، بر رشد و پیشرفت اقتصادی کشور ایران طی دوره زمانی 210- 0991 می پردازد. و به این منظور از روش مشهور بارو و سالا مارتین در مقالات مربوط به رشد اقتصادی، استفاده میکند.روش مورد استفاده در این تحقیق، روش اثرات تصادفی بوده و آمار مربوط به متغیرهای مستقل )رشد اقتصادی دوره قبل، نرخ ارز، تعدادگردشگران وارد شده به کشور ایران، درآمد حاصل از گردشگری بین المللی( و وابسته )رشد اقتصادی دوره جاری( مورد استفاده در تحقیق از بانک جهانی، استخراج شده است.نتایج حاصل از تحقیق حاضر، نشان می دهد که اولاً؛ تمامی متغیرهای مستقل مورد استفاده در تحقیق، تأثیر مثبت و معنی داری بر رشداقتصادی کشور ایران، طی دوره مورد بررسی داشته اند؛ در ثانی هر چه تعداد ورود گردشگر بین الملل به کشور ایران زیاد شود درآمدحاصل از آن نیز زیاد شده و چون این درآمد، بخشی از تولید ناخالص داخلی کشور محسوب می شود، افزایش آن به صورت مستقیم، منجر به رشد اقتصادی کشور ایران می شود. بعلاوه، افزایش تعداد گردشگر خارجی در کشور ایران که با ارزآوری نیز همراه است، از یک طرف اثر پویایی را در کل اقتصاد به شکل اثرات سرریز و یا دیگر آثار خارجی نشان می دهد و از طرف دیگر، منجر به رشد و پیشرفت سایربخشهای اقتصادی که با این بخش در ارتباطند )مانند هتلداری، رستورانداری، حمل و نقل و ... ( می شود )تأثیر غیر مستقیم گردشگری بر رشد اقتصادی(.

گردشگری، رشد اقتصادی، ایران، پانل دیتا