اسماعیل رادگهر - نویسنده مسوول: کارشناس ارشد سازه های دریایی دانشگاه پلی تکنیک (امیرکبیر)
ناهید موتمنی - کارشناس ارشد، معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد تهران مرکز

توجه به اهمیت سرعت نصب و شروع بکار تجهیزات اکتشاف و یا حفاری در محیط میدانی و لزوم استفاده از مصالح کم هزینه و همچنین به صعب العبور بودن بسیاری از مناطق عملیاتی ایران لازم است که برای تثبیت خاک منطقه عملیاتی جهت استقرار ادوات اکتشاف، حفاری و یا نصب کانکسهای اسکان موقت به بررسی مصالح نوین موجود در این خصوص پرداخته شد. در این مطالعه از ‏CBR‏ 4+ ‏‎ ‎به عنوان عامل تثبیت کننده خاک استفاده شده است، در ایران ‏یکی از مشکلات اصلی تثبیت خاکها در پروژه های وجود عامل رس و گرانی تثبیت این خاکهاست، ‏که با استفاده از تکنولوژی نانو این نقیصه تبدیل به مزیت شده است، زیرا یکی از شرایط عمل کرد این ‏نانو پلیمر وجود حداقل 15 % رس در خاک است. با این شرایط علاوه بر ارزانی و سرعت عملیات اجرایی در ‏مورد جادهها و فیلدهای عملیاتی نیاز چندانی به روسازی و یا لایه روکش آسفالتی به جز در مواردی که اجبار در مورد لایه ‏آسفالت وجود دارد نیست از همه مهمتر توانایی خود ترمیمی این لایه ها با استفاده از حرکت تجهیرات بر روی ‏سطح رویی لایه تثبیت شده است.‏ ‏ ‏CBR‏ 4+ ترکیبی ازمشتقات سنتزی(‏thio‏) بوده و یک لایه حفاظتی روغنی روی سطح خاک و ‏ذرات خاک رس را می پوشاند. این محصول حرکت پذیری یون و مبادله آنرا کاهش داده و همزمان با حذف ‏نمودن جذب آب این مواد را آب گریز می نماید. در نتیجه ماده خاکی کمتر به رطوبت حساس بوده، باعث ‏کارآیی بیشتر و توان فشردگی و بهم پیوستن بهتر ذرات توسط تجهیزات و ماشین آلات عبوری میگردد. بهم ‏پیوستن بهتر ذرات به معنی سایش بیشتر داخلی و بهبود ظرفیت باربری است.‏ در این مقاله به پروژه های عملی آزمایشگاهی اشاره شده و مقایسه با نمونه اجرا شده در خارج از ایران پرداخته شده است.

تجهیزات اکتشاف و حفاری، تثبیت خاک ، نانو پلیمر ، رس ، مقاومت برشی، تراکم