بررسی قابلیت استفاده از تفاله چای ریز دانه CTC در حذف اسید اوارنژ 7 از محلول های آبی به روش جذب سطحی

Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 725

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ATTITTDE01_086

تاریخ نمایه سازی: 19 اردیبهشت 1395

Abstract:

کنترل آلودگی های زیست محیطی به ویژه کنترل آلودگی منابع آبی از چالش های اصلی محققان در جهان می باشد. تخلیه فاضلاب هایصنعتی از جمله صنایع نساجی حاوی مواد رنگی سمی نظیر اسید اورانژ 7 بر این نگرانی بسیار افزوده است. در این مطالعه جذب رنگ آنیونیاورانژ 7 روی تفاله چای ریز دانه خام، اصلاح شده با اسید و کلسینه شده به روش جذب سطحی مورد بررسی قرار گرفته است. به این منظور جاذب های تفاله چای ریز دانه CTC به سه شکل خام، تیمار شده با اسید فسفریک غلیظ و کلسینه شده در دماهای 350، 450 و 500 درجه سلسیوس در جذب سطحی رنگ اسید اورانژ 7 با غلظت های 50 الی 500 میلی گرم بر لیتر از محیط آبی با حفظ شرایط 2pH تا 10 و مقدار جاذب 1 تا 10 گرم بر لیتر در مدت زمان 0 الی 120 دقیقه، بررسی شدند. نتایج این مطالعه نشان داد که بهترین راندمان حذف حدود 98 درصد در شرایط 2pH، غلظت رنگ 50 میلی گرم بر لیتر، دوز جاذب 10 گرم بر لیتر و در مدت زمان تماس 120 دقیقه حاصل شده است و تیمارها اثر ناچیزی بر بهبود فرآیند جذب سطحی تفاله چایی ریزدانه دارند. بیشترین ظرفیت جذب 41/66 میلی گرم رنگ اورانژ 7 به ازاء هر گرم جاذب حاصل شد. همچنین نتایج نشان داد که الگوی جذب بخوبی با هر دو مدل ایزوترم لانگمویر و فروندلیچ برازش دارند. الگوی جذب در مدل فروندلیچ (r=97%) اندکی بیشتر از مدل لانگمویر (r=92%) مشاهده شد. با توجه به ساختار گرانوله تفاله چای CTC (چای ریز دانه) در هر سه حالت خام، اسیدی و کلسینه شده، جاذبی مناسب و ارزان قیمت در جذب سطحی رنگ اوارانژ 7 از محیط های آبی می باشد.

Keywords:

آلودگی آب , جذب سطحی , جاذب های طبیعی , تفاله چای ریز دانه , رنگ اسید اورانژ 7

Authors

حامد بیگلری

کارشناس ارشد بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران

صغری یعقوبی رهنی

کارشناس ارشد محیط زیست، دانشگاه ولآیت ایرانشهر، سیستان و بلوچستان، ایرانشهر، ایران

نسیبه جوان

عضو مرکز تحقیقات ارتقاء سلامت، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران