کورش مؤمنی - استادیار گروه معماری دانشگاه صنعتی جندی شاپور دزفول
پریا سلطانی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه صنعتی جندی شاپور دزفول

در ایران پیش از انقلاب کامران دیبا، نادر اردلان، مهوش عالمی، حسین امانت، سردار افخمی و گروهی دیگر از معماران، معماری تاریخ گراو بومی را تجربه کردند که آثار بجامانده از این تجربیات اغلب با ارزش اند. در ایران بعد از انقلاب اسلامی از اواسط دهه هفتاد به تدریج وبه ویژه پس از تغییر دولت، گروه طرفداران هویت بومی تا حدی پس نشستند و عده ای از معماران از جمله فرهاد احمدی، فیروز فیروز،فریار جواهریان و بیژن شافعی تجربیات در خور توجهی در زمینه ترکیب معماری مدرن و بومی انجام دادند. بی شک آینده معماری ما درجایی جز نگاه به گذشته و درک آن تجربیات نیست. فرهاد احمدی در کارهایش از اصولی ثابت در اعتقادات و باورهای آیینی و مذهبیایران پیروی می کند و به جنبه های عرفانی و عوامل محیطی و بافت پیرامون بنا بسیار توجه می کند. از طرفی دیگر امروزه هنر معماریکامل به صورت بی هدف و یا صرفا تقلید در ایران اجرا می شود و به عناصر و مفاهیم غنی معماری گذشته ایران توجه خاصی نمی شود. بههمین دلیل در این مقاله سعی شده تا ایده های به کار رفته در کارهای فرهاد احمدی به روش توصیفی - تحلیلی مورد بررسی قرار گیردتا با شیوه طراحی وی به عنوان یکی از بهترین معماران معاصر ایران در زمینه استفاده از مفاهیم معماری ایران، آشنایی بیشتری صورتگیرد. برای دستیابی به این منظور ابتدا به معرفی معمار و آثارش(داخلی و خارجی) و همچنین شیوه و تفکر طراحی وی پرداخته شدهاست. بعد از آن به بررسی پانزده اثر و طرح وی از لحاظ ایده ای طراحی پرداخته شده است و در انتها جمع بندی از آثار وی و مهم ترینایده های وی در طراحی آثارش در قالب جداولی ارائه شده است.

فرهاد احمدی، سیر اندیشه معماری، زمینه گرایی، مفاعیم عرفانی