مسکن پایدار، گامی در مدیریت پیامدهای مهاجرت روستاییان به شهرها

در دهه های اخیر در کشورهای درحال توسعه مانند ایران با وجود ارائه راه کارهای پیش گیرانه زیاد، همچنان با مقوله مهاجرت بی رویه روستاییان به شهرها به خصوص در شهرهای بزرگ مواجه هستیم. طبق آمار سال 1390 حدود 28/5 درصد جمعیت ایران در روستاها و 71/4 درصد در شهرها سکونت دارند که تا سال 1430 جمعیت شهری به 80 درصد خواهد رسید. این آمار نگران کننده و بالای مهاجرت به شهرها توسط روستاییان با درنظر گرفتن نقص زیرساخت های شهری موجود و مسائل پیرامونی خود شهرها از جمله مقوله افزایش جمعیت، زمین، مسکن، اشتغال، آلودگی های زیست محیطی، باعث ایجاد معضلات و مشکلات عدیده ای برای ساکنان شهرنشین شده است که از جمله ی مهمترین آنها مقوله مسکن و اشتغال و سایر معضلات مرتبط می باشد. روند طی شده طی این سال ها در مواجهه با مقوله مهاجرت به خصوص در ایران، نشان دهنده این است که مدیریت شهری، خواه ناخواه باید با مقوله مهاجرت کنار بیاید و سعی در مدیریت آن کرده تا خللی در راستای اهداف توسعه پایدار شهری ایجاد نشود. هدف اصلی این پژوهش ارائه راه کارهایی با توجه به رویکرد توسعه پایدار و معماری پایدار برای حل قسمتی از این مشکلات در قالب و حیطه مقوله مسکن پایدار می باشد. روش انجام پژوهش به صورت گردآوری داده های اولیه و خام که از مطالعات میدانی و کتابخانه ای حاصل شده می باشد و سپس اطلاعات به دست آمده پردازش شده و با توجه به نیازهای پروژه مورد استفاده قرار گرفته است. با توجه به اطلاعات حاصله، راه حل ارائه شده در این پژوهش، ایجاد الگوی اکو ساختمان هایی با رویکرد پایداری می باشد که همگام با مقوله مسکن پایدار به مقوله اقتصادی و ایجاد اشتغال با توجه به توانمندی و مهارت های ساکنان ساختمان می پردازد و گامی در جهت حل دو معضل عمده مسکن و اشتغال و تحقق تمام جنبه های پایداری در یک ساختمان واحد می باشد.

Keywords:

مهاجرت روستایی , شهر , توسعه پایدار , مسکن پایدار , مجتمع های مسکونی , اکوساختمان