بررسی اثرات گردشگری بر کیفیت زندگی در نواحی روستایی ایران

توسعه فرایندی است زمانمند که طی آن تغییرات اقتصادی؛ اجتماعی، فرهنگی، زیربنایی، رفاهی، کالبدی و...به منظور بهبودوضعیت ترقی، خوشبختی، ارتقا بهداشت، بالا بردن تحصیلات و... برای همه اقشار جامعه ایجاد می گردد. به طور کلی توسعهتعریف جدیدی از تکامل زندگی انسان هاست و نمی تواند مقوله جدیدی به حساب آید چون میل به تکامل از ابتدای زندگیبشری در بین انسان ها وجو داشته است (مرصوصی و بهرامی پاوه، 3:1390). توسعه روستایی را می توان یک فعالیت چندبخشی و مرکب دانست که برنامه های توسعه ی کشاورزی و بهبود تسهیلات اجتماعی برای تمام روستائیان را در بر میگیرد.جریانی است که روستاییان را هدایت می کند تا توان خود را جهت توسعه روستایی کنترل برمحیط خویش، بالا ببرند.این جریان با توزیع بیشتر منافع بین مردم که خود نتیجه کنترل برمحیط است، هموار می شود (حسینی ابری، 1380:43)توسعه روستایی اصولا مفهومی جدا از توسعه اقتصادی اجتماعی در سطح کلان یک کشور نیست، بلکه جزئی از توسعه کلانملی تلقی می گردد، اماتاکید اساسی آن عمدتا معطوف به حل مسائل مرتبط با جامعه روستایی و تلاش در جهت محرومیتزدایی و کاهش فقر در این مناطق می باشد. توسعه روستایی به عنوان یک مفهوم و مجموعه ای از تجربیات و روش های گوناگونسازمان دهی تولید، ایجاد رفاه و مبادله برای فعالیت های روستایی، سابقه طولانی داشته و تنها منحصر به نظام یا کشور خاصینیست.توسعه روستایی فرایندی است که منجر به ارتقای توانایی روستاییان برای کنترل محیط شان بشود و خاستگاه آن کاربردوسیع تری باشد که این گونه کنترل را تضمین می کند (خیاطی، 43:1382). متون توسعه نشان می دهد که توسعه روستایی،علاوه بر فناوری های برتر، به افزایش تولید کشاورزی، بهبود بخش های غیر کشاورزی در مناطق کشور، بسیج منابع انسانی و مادی، بهبود نهادها و چارچوب کلی اجتماعی و اساسی نیاز دارد (Kanu and Lutteken, 1995:527-529).