معماری اکوتک و اصول آن در اقلیم گرم و مرطوب ایران (مطالعات موردی: خانه فکری دربندر لنگه)

در گذشته شهرهای ما بهترین نمونه های پایداری را متجلی می ساختند. توجه به مفاهیم اکولوژیکی و محیطی نظیر آب، خاک، پوشش گیاهی، توسعه سازگار با طبیعتف جهت گیری ساختمان ها و معابر با توجه به زاویه تابش و جهت باد، استفاده از مصالح بوم آورد و مواردی دیگر همگی از ابعاد پایداری در شهرها و اقلیم های کهن ایران هستند. کشور پهناور ایران با مناطق آب و هوایی مختلف دارای معماری ارزشمند متناسب با هر اقلیم می باشد. معماری بومی و ناب اقلیم گرم و مرطوب که بخش عمده کشور ایران در حاشیه شمالی خلیج فارس و دریای عمان را به خود اختصاص داده در طول زمان مورد بی توجهی قرار گرفته و بیشتر بافت های سنتی این مناطق از بین رفته اند. مطالعه تمهیدات اقلیمی معماران توانای این نواحی می تواند ایده های مفیدی در راستای خلق محیط های متناسب با این اقلیم را فراهم سازد. این مقاله با هدف شناسایی ابعاد پایداری در شهرهای اقلیم گرم و مرطوب ایران، به مطالعه و بررسی معماری اکوتک و سنتی در بندر لنگهف به عنوان نمونه ارزشمند معماری اقلیمی، که هنوز هویت سنتی خود را حفظ کرده اند، پرداخته است و پس از تجزیه و تحلیل نمونه موردی بتواند از آن به عنوان راهکاری مؤثر و کارا (از جمله جهت گیری مناسب ساختمانف تهویه طبیعی دوطرفهف حیاط مرکزیف کاربرد مصالح با ضریب حرارتی کم و ...) در جهت تحقق اهداف پایداری از جمله صرفه جویی در مصرف انرژی و ایجاد آسایش حرارتی و اقلیمی، در شهرهای امروزی استفاده کند و در نهایت به پیشنهاداتی عملی جهت طراحی معماری امروز و شناخت راهکارهای طراحی همساز با اقلیم، در ساختمان ها دست پیدا کنیم. روش تحقیق، مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و برداشت میدانی است و رویکردی توصیفی دارد که با مطالعه، تحقیق و حضور دربافت های سنتی این مناطق مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده از این پژوهش با هدف معماری اکولوژیک به اصلاح رابطه انسان، طبیعت و معماری می پردازد.

Keywords:

اکوتک , پایداری , معماری بومی , اقلیم گرم و مرطوب