تحلیلی بر پیامدهای اجتماعی بازی های رایانه ای با تاکید بر فردگرایی دیجیتال

بازی های رایانه ای به مثابه یک پدیده نوظهور فرهنگ خاص رو پدید اورده است. در زندگی دوم در فضای بازی های رایانه ای و آواتاریسم همه آنچه که در فضای حقیقی وجود دارد، به فضای مجازی تبدیل شده است. در کنار همه این ها مدلزندگی شهری، تفریح، ورزش و حتی فضای سرگرمی در خانه های کوچک محدود شده است. بازی های رایانه ای ابزاری برای هژمونی ساختار قدرت و ارزشهای رسمی با الگوهای تعلیم و تربیت و جامعه پذیری بین نسلی و انتقال مفاهیم و فراروایت های پسامدرن است. این بازی ها نوعی خاصی از ارزشها، باورها، ایدئولوژی هایی و سبک های زندگی و در یککلام نوع ویژه ای از فرهنگ را بازتولید می کنند، و به زندگی کسانی که وارد ان می شوند، رنگ و بوی خاص خود را می دند. از این رو بازیهای رایانهای را می توان بخشی از پروژه فراگیر یکسان سازی و هژمونی فرهنگی دانست که در مقایسهبا نسل قبلی رسانه ها همچون رادیو و تلوزیون، تاثیرگذاری اجتماعی به مراتب بیشتری دارد. در مقاله حاضر به پیامدهای اجتماعی بازی های رایانه ای و مخوصاً فردگرایی پرداخته شده است. به طور کلی در مقاله حاضر بر این نکته تاکید می شود که کودکان و نوجوانان و خانواده ایرانی و بویژه مادر ایرانی در فرایند بازیهای رایانهای نباید مصرف کننده منفعل تولیداتگفتمان های هویتی غرب و تجدد باشند، بلکه باید برخورد اگاهانه و هوشمندانه ای با این رسانه های فرهنگی جدید در جامعه صورت گیرد و دانش و سواد رسانه ای خانواده ها حداقل در خصوص انتخاب نوع بازی ها افزایش یابد.

Keywords:

بازی های رایانه ای , فردگرایی دیجیتال , دنیای دوم , برساخت اجتماعی تکنولوژی