الگوپذیری طراحی ورودی های شهری با نگرش به طراحی دروازه قرآن شیراز

از رمان های قدیم وقتی که انسان ها زیستن خود را به شکل مجتمع آغاز کردند ورود و خروج به فضای زیستی اهمیت زیادی پیدا کردند، زندگی غارنشینی ورود و خروج از آن، نمونه اولیه مفهوم مکان ورودی می باشد. در گذر زمانمبادی ورودی با شناخت بهتر از آن دارای تکامل گردید و با کاربری های متفاوت معانی جدیدی پیدا کرد. ورودی شهرها به عنوان اولین نقاطی که اکثر مسافران با آن بررسی می خورند، بخش عمده تصویر اولیه شهر را شکل می دهد تصاویر و حال و هوا و قوت مکان آنها در شکل دهی ذهنیت مخاطبان در رابطه با شهری که پیش رو خواهند داشت بسیار مؤثر است. بطور عام ورودی فضای واسطه میان بیرون و درون می باشد، امروزه با گسترش و توسعه شهرها، مبادی ورودی آن به مسیرهای سریع السیر، برای تردد وسایل نقلیه موتوری تبدیل شده است و زمین های مجاور آنها برای به کاربری های مزاحم و ناسازگار با محیط اختصاص یافته است کی نظمی و اغتشاش بصری این فضاها را تشدید می کنند. در این مقاله به بررسی کیفیت کالبدی و کارکردی معیارهای مبادی ورودی شهر و وضعیت موجود دروازه قرآن که در ناحیه کوهستانی ورودی شعر شیراز قرار دارد پرداخته می شود، سپس با توجه به محدویت و امکانات بالقوه موجود، ضوابط و معیارهایی با استفاده از عناصر مصنوع و طبیعی برای هویت بخشی به این فضاها تدوین شده و کاربری های خدماتی ویژه مبادی ورودی شهر، برای آنها پیشنهاد خواهد گردید.

Keywords:

مبادی ورودی , اغتشاش بصری , دروازه قرآن , ورودی