ارزیابی و مکانیابی پارک های ناحیه ای و تعیین مکان های بهینه (مطالعه موردی پارک های ناحیه ای شهر اهواز)

شهر اهواز در جنوب غرب ایران طبق سرشماری سال 94 جمعیت بالغ بر 920، 2، 2، 1 نفر را داراست و بواسطه وجود تاسیسات نفتی و گازی و هجوم ریزگردهای فصلی یکی از آلوده ترین شهرهای دنیا بشمار می رود که از پوشش گیاهی و فضای سبز و پارک در مضیقه است در نتیجه کنترل آلودگی و مهار آن و بالابردن کیفیت سلامت مردم شهر در گرو ایجاد و توسعه ی پارکهاست.مساحت شهر اهواز 220 کیلومترمربع می باشد که امکانات محدودی را نسبت به پهنه شهری در خود جای داده است باتوجه به وجود پتانسیل بالقوه رودکارون که در دل شهر به پیش می رود توانایی خلق مناظر و موقعیت های ایده عالی وجود دارد.پس از مطالعه وسعت، شعاع عملکرد و حد مطلوبیت پارک های ناحیه ای بر اساس روش تحقیقی-توصیفی و با ابزار کتابخانه ای و برداشت میدانی مشخص گردید که کمبود فضای سبز در خصوص پارک های ناحیه ای وجود دارد. به این ترتیب برای رفع این کمبود معیارهایی مشخص گردیدو زمین های مناسب برای ایجاد پارک های ناحیه ای تعیین گردید.

Keywords:

فضای سبز , پارک های ناحیه ای , محیط اجتماعی , مکان یابی , شهر اهواز