سیدعلی مینایی - کارشناس ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود
محمدجواد مهدوی نژاد - عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس

گردشگری در جهان کنونی به عنوان صنعتی پاک و سومین پدیدهی اقتصادی پویا، پررونق و رو به توسعهپس از صنایع نفت و خودروسازی، توجه بسیاری از کشورها را به خود جلب کرده است.گردشگری می تواند اثرات متفاوت و قابل توجهی در منطقه ای گردشگرپذیر برجای بگذارد. این اثراتمی توانند اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و زیست محیطی باشند. برنامه ریزان و سیاست گذاران توسعه نیز ازصنعت گردشگری به عنوان رکن اصلی توسعه پایدار یاد میکنند. با توجه به گستردگی کاربرد توسعهیپایدار این واژه به اشکال گوناگون توصیف شده و در اصل فرآیند دگرگونی روابط بین نظام ها، فرآیندهایاجتماعی، اقتصادی و طبیعی می باشد.کشور ایران با توجه به اینکه جزو پنج کشور جهان از نظر تنوع اقلیمی و جزو ده کشور جهان از نظرتاریخی و فرهنگی است ولی درآمد ایران، علی رغم دارابودن پتانسیل های بسیار بالای کردشگری، معادل1/777 میلیارد دلار یعنی تنها حدود یک هشتم درآمد کشور ترکیه گزارش شده است.مقاله حاضر بااستفاده از منابع کتابخانه ای شامل کتب، مجلات، مقالات و سایت های اینترنتی تهیه شدهاست و نتایج بدست آمده نشان می دهد که با استفاده بهینه از پتانسیل ها و قابلیت های کشور و به ویژهشهرستان شاهرود از جهات مختلف به خصوص گردشگری و جلوگیری از تخریب این قابلیت ها می توان بهسوی توسعه پایدار حرکت کرد و پیش رفت.

گردشگری فرهنگی، توسعه پایدار شهری ، محیط زیست ، شاهرود