فیروزه احمدی - دانشجوی دوره دکتری حقوق عمومی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد

گرچه امروزه حقوق محیط زیست بصورت رشته جدیدی مورد توجه قانونگذاران قرار گرفته و در محافل علمی مورد استقبال واقع شدهاما از آنجا که این رشته جدید ابعاد و ویژگیهای خاصی دارد و حفاظت از محیط زیست بعنوان یک اصل عمومی و اخلاقی به حساب آمده وهرگونه خدشه به آن می تواند کلیت حقوق انسانی را به خطر اندازد ، لذا کلیه بهره برداریهای انجام شده نسبت به طبیعت نیازمند رژیمحقوقی پر محتوا و با ضمانت اجراهای محکمی است که این میراث بزرگ بشریت را به بهترین نحو ممکن حفظ نماید. این مقاله با نگاهیگذرا به ضرورت توجه به حفظ محیط زیست و اصول اساسی حاکم بر آن ،با تبیین مفهوم اصل پرداخت آلوده ساز و نمود مستقیم یاغیرمستقیم آن در سیاستها و قوانین و مقررات ایران نشان می دهد از نظر حقوقی چگونه باید فعالیتهای اقتصادی را که منجر به تخریب یاآلودگی محیط زیست می شوند مدیریت نمود و با آنها برخورد کردو قانونگذاران تا چه اندازه در حفظ محیط زیست گام برداشته اند .درحقیقت این امر فراتر از اصل مسئولیت مدنی کلاسیک بوده ، آلوده ساز را حتی قبل از ایجاد آلودگی به پرداخت هزینه های پیشگیری ازآلودگی یا جبران خسارت احتمالی ملزم می کند و چنین مدیریتی در محیط زیست و در راستای توسعه پایدار نقش بسزائی در حفظ اینمیراث بزرگ بشریت اعمال می کند.

حفاظت محیط زیست ، آلودگی ، سیاستهای زیست محیطی ، اصل پرداخت آلوده ساز ، آلاینده ها ، خسارت زیست محیطی