تعیین الگوی بهینه کشت محصولات زراعی شهرستان بابل با استفاده از برنامه ریزی خطی

الگوی کشت به عنوان یکی از عوامل تأثیر گذار در رشد و توسعه بخش کشاورزی، به ویژه در کشور های در حال توسعه که با افزایش جمعیت، رشد تقاضا و بهبود نسبی سطح زندگی مردم روبرو هستند، دارای اهمیت خاصی است. در این راستا این مطالعه به بررسی تعیین الگوی کشت مناسب محصولات زراعی در شهرستان بابل در سال 1392- 1391 با استفاده از روش برنامه ریزی خطی با هدف حداکثر سازی سود و دستیابی به خودکفایی با نرم افزار Lingo10 قرار گرفته است. هدف از تعیین الگوی بهینه کشت، انتخاب ترکیبی از محصولات برای کشت در یک واحد زراعی مشخص با توجه به خصوصیات کشت محصولات مختلف، حجم تقاضا، منابع آب و خاک در دسترس، نیروی انسانی، سرمایه، تجهیزات کشاورزی و دیگر به منظور بیشینه کردن تولید، سود در جهت حفظ محیط زیست می باشد. نتایج بررسی نشان می دهد که محصولات گندم دیم، کلزا دیم، شبدر، کشت مخلوط علوفهی، سورگم و از میان سبزیجات تربچه و شاهی از الگوی بهینه حذف شوند و سطح زیر کشت کلیه ارقام برنج محلی، میان رس، رتون و کشت مجدد کاهش یافته و سطح زیر کشت باقلا، سیر و از میان سبزیجات جعفری و اسفناج افزایش پیدا می کند. همچنین نتایج این مطالعه نشان می دهد که در مقایسه با الگو های موجود و سطح درآمدها، به کار گیری الگوی کشت بهینه 11 درصد بازده خالص کل را افزایش دهد.

Keywords:

الگوی بهینه کشت , محصولات زراعی , برنامه ریزی خطی , شهرستان بابل