نقش اکوتوریسم در توسعه پایدار مناطق بیابانی ایران

امروزه صنعت گردشگری به دلیل ایجاد فرصتهای شغلی جدید، یکی از پررونق ترین فعالیتهای اقتصادی در جهان محسوب میشود. اکوتوریسم پدیدهای نسبتا تازه در این صنعت است و بسیاری از کشورهای جهان را برآن داشته است که سرمایهگذاریهای عمدهای را به این بخش، به لحاظ درآمدزایی فراوان آن اختصاص دهند. آنچه که در این نوع گردشگریاهمیت فراوان دارد، بحث پایداری است. صنعت گردشگری بدون برنامهریزی دقیق و توجه به قابلیتهای بومشناختی، محلی، فرهنگی و اجتماعی، مشکلاتی را برای هر منطقه به دنبال دارد. بیابانها بهعنوان یکی از اصلیترین اکوسیستمهای کره زمین میباشند و به خاطر شرایط دشوار آب و هوایی و نیز جاذبه های فراوان، در صورت مدیریت صحیح میتوانند ازسود بالفعل و بالقوه سرشاری برخوردار گردند. مناطق بیابانی کشورمان ایران به دلیل تنوع فراوان در جاذبه های جغرافیایی همچون گونه های منحصر به فرد جانوری و گیاهی، دشتها و صحراها، تپه های ماسهای و همینطور جاذبه های فرهنگی مثل آثار باستانی، تاریخی، مذهبی دارای پتانسیلهای بالقوه برای توسعه اکوتوریسم میباشند. در نوشتار حاضر سعی شده است تا به معرفی برخی از این پتانسیلها پرداخته شود و جنبههای گردشگری در این مناطق با رویکرد اکوتوریسم مورد توجه قرار گیرد. چنین به نظر میرسد که یکی از بهترین روشهای بهرهبرداری پایدار اکوسیستمهای بیابانی ایران، توسعه اکوتوریسم در این مناطق میباشد.

Keywords:

اکوتوریسم , مناطق بیابانی ایران , توسعه پایدار