فاطمه جعفری میانایی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مدیریت مناطق بیابانی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
فاطمه محب زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد همزیستی با بیابان، دانشگاه تهران، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی
زهرا فیضی - دانشجوی کارشناسی ارشد همزیستی با بیابان، دانشگاه تهران، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی
نسرین معظمی - دانشجوی کارشناسی ارشد همزیستی با بیابان و عضو انجمن علمی دانشجویی بیابان، دانشگاه تهران، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی

توسعه پایدار کشاورزی از طریق تحولات بنیادی همه جانبه در بخش کشاورزی، مدیریت و بهرهبرداری مطلوب از منابع و امکانات در چارچوب برنامهریزی علمی و منطقی امکانپذیر خواهد بود. فوایدی که درختان از طریق اختلاط با سیستمهای کشاورزی ارائه میکنند، در توسعه پایدار کشاورزی نقش به سزایی دارد. سیستم آگروفارستری به عنوانیک سیستم کاربری اراضی تعریف شده است که در آن گیاهان چوبی به همراه محصولات کشاورزی، مراتع و دام رشد و نمو میکنند. از متداولترین شیوههای آگروفارستری، تلفیق درختان با محصولات زراعی میباشد. در این نوع سیستم تلفیقی درختان از طریق افزودن مواد آلی و مغذی به خاک، تجمع کربن و نیتروژن آلی در خاک و کا هش انتشار گازهای گلخانهای به حاصلخیزی و حفاظت خاک کمک میکند. لذا در این مقاله سعی شده است به تاثیر سیستم آگروفارستری در راستای دستیابی به توسعه پایدار کشاورزی به خصوص در مناطق خشک و نیمه خشک اشاره گردد.

توسعه پایدار کشاورزی، آگروفارستری، حاصلخیزی و حفاظت خاک