الهه ابراهیمی سرچشمه - دانشجوی کارشناسی ارشد و عضو انجمن علمی دانشجویی ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس
مسعود بیژنی - استادیار گروه ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس

در ادبیات توسعه،پایداری را مفهومی می دانند که محیط زنده و فیزیکی را در شمول خود دارد و استراتژی های توسعه روستایی حداقل بدون توجه به اهداف پایداری موفقیت چندانی بدست نمی آورند،بنابراین اگر پایداری را مقصود اصلی بدانیم،توسعه پایدار وسیله رسیدن به آن مقصود تلقی می شود و امنیت غذایی یکی از مهمترین مولفه های امنیت انسانی است.در دهه های اخیر روش های ناپایدار کشاورزی که صرفا برای افزایش تولید گسترش یافته اند،نه تنها جایگاه انسان به عنوان نگهبان طبیعت را زیر سوال برده اند بلکه عدم پایداری در تولید،امنیت غذایی انسان را نیز به مخاطره انداخته است.هدف از این پژوهش،بررسی چگونگی دستیابی به امنیت غذایی در کشاورزی پایدار می باشد.

توسعه روستایی،توسعه پایدار،امنیت غذایی ،کشاورزی پایدار