بهنام نیلچی بر - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اسلامشهر
عباس اکبرپور نیک قلب - استادیار و عضو هیئت علمی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوب
حسین کاظم - استادیار و عضو هیئت علمی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوب

بهسازی ساختمان های موجود در برابر زلزله، با روش هایی متفاوت با روش های مقاوم سازی سنتی، صورت می گیرد. در روش های بهسازی مدرن، استفاده از سیستم های شکل پذیر یا میراگرهای انرژی، رشد شایانی داشته است. این سیستم ها سبب می شوند عملیات اجرایی بهسازی از نظر حجم و زمان به حداقل برسد و علاوه بر کاهش هزینه های اجرایی، لطمه کمتری به روند بهره برداری از ساختمان وارد شود. در این تحقیق ساختمانی 12 طبقه، واقع در شهری با شدت لرزه خیزی زیاد مورد مطالعه واقع شده است. در مطالعات آسیب پذیری این ساختمان مشخص شد که سیستم سازه ای، دارای ضعف های شدیدی در مقدار تنش های موجود نسبت به تنش های مجاز المان ها، بوده و دریفت طبقات، بیشتر از حد مجاز است. در بهسازی سازه از سیستم مقاوم لرزه ای دیواربرشی فولادی (SSW) برای سیستم مقاوم جانبی ساختمان در یک راستا استفاده شده است که در زمینه های مختلف مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفته است. این سیستم با ورق نازک، در مقابل نیروهای جانبی وارد بر سازه با استفاده از رفتار پس کمانشی خود به خوبی مقاومت نموده، به گونه ای که ابتدا کمانش حدی الاستیک در ورق اتفاق افتاده و سپس میدان کشش قطری در آن تشکیل شده و در نهایت با تسلیم ورق فولادی در بارهای دوره ای، انرژی قابل توجهی را جذب می نماید. مطالعات بهسازی طبق آئین نامه های بهسازی لرزه ای ساختمانهای موجود ، نشریه 360 برنامه و بودجه، انجام شده است.. تحلیل سازه به روش تاریخچه زمانی غیرخطی با استفاده از هفت شتاب نگاشت که مربوط به حوزه نزدیک گسل می باشد با استفاده از نرم افزار PERFORM 3D صورت پذیرفته است. در پایان مقایسه شتاب و تغییرمکان جانبی نسبی طبقات، قبل و بعد از مقاوم سازی ارائه گردیده است.

مقاوم سازی، دیوار برشی فولادی، حوزه نزدیک گسل، تحلیل دینامیکی غیرخطی