اعظم نقوی - مدرس گروه مشاوره دانشگاه اصفهان، دکتری روانشناسی اجتماعی از دانشگاه موناش استرالیا
اسماعیل محمدی - کارشناس ارشد مشاوره شغلی

هدف پژوهش حاضر بررسی موانع و منابع تاب آوری برای دانشجویان دارای محدودیت نابینایی از دیدگاه نویسنده ی دوم بوده است. روش مورد استفاده روش کیفی به شیوه ی خود مردم نگاری است. در این روش نویسنده دوم، روایات زندگی خود را طی فرایندی بازگشت پذیر برای نویسنده ی اول بازگو کرده. داده های به دست آمده از طریق مصاحبه های عمیق باز پاسخ و بدون ساختار به صورت کلمه به کلمه برگردان شده و با استفاده از روش تحلیل تم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های به دست آمده نشان دادند که فرد دارای محدودیت بینایی جهت حرکتدر مسیر تاب آوری لازم است بر موانع محیطی و روانشناختی غلبه کرده و منابع محیطی و روانشناختی اش را تقویت کند. همسو با مدل اجتماعی ناتوانی، یافته ها نشان دادند که موانع محیطی و اجتماعی از جمله عوامل بسیار مهمی هستند که رفع آنان تلاش مضاعفی را بر دوش افراد دارای محدودیت می گذارد. از طرفی در صورت دریافت اندکی حمایت فرد دارای محدودیت بینایی می تواند همانند سایرین در مسیر استقلال وپیشرفت قرار گیرد. در این میان توجه به نظر تخصصی فردی که دارای این محدودیت است ارزش به سزایی برای سایر متخصصین دخیل در امرسلامت و توانبخشی دارد

ناتوانی، محدودیت بینایی، توانبخشی، خود مردم نگاری