بررسی اثربخشی آموزش غنی سازی ازدواج بر صمیمیت زناشویی و کیفیتزندگی کارکنان متأهل آموزش و پرورش بوشهر

هدف پژوهش حاضر تعیین میزان اثربخشی آموزش غنی سازی ازدواج بر صمیمیت زناشویی و کیفیت زندگی کارکنان متأهل آموزش و پرورش شهر بوشهر بود. جامعهی آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان متأهل آموزش و پرورش شهربوشهر بود که در سال 94-93 مشغول به کار بودند. نمونه ی پژوهش از بین کسانی که داوطلب شرکت در پژوهش بودند انتخاب و در نهایت 28 نفر که نمره آنها در مقیاس صمیمیت زناشویی و کیفیت زندگی کمتر از یک انحراف معیار از میانگین بود و همچنین واجد ملاکهای ورود به گروهها بودند، گزینش شدند. کارکنان به طور تصادفی به دو گروه (گروه آزمایش و گروه کنترل) اختصاص داده شدند. ابزار مورد استفاده شامل مقیاس پرسشنامه های ارزیابی شخصی از صمیمیت در روابط و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی بود. مداخله طی 2 جلسه آموزشی در مورد گروه آزمایش اعمال شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری مانکوا مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که آموزش غنی سازی، صمیمیت زناشویی و کیفیت زندگی افراد گروه آزمایش را در مقایسه با گروه گواه افزایش داده است. همچنین آموزش غنی سازی بر ابعاد صمیمیت زناشویی نیز تأثیرگذار بوده است. این یافته ها نشان میدهد که آموزش غنی سازی ازدواج میتواند به عنوان یک روش آموزشی مؤثر، صمیمیت زناشویی و کیفیت زندگی افراد را افزایش دهد و زمینهی بهبودی زندگی زناشویی آنها را فراهم نماید

Keywords:

غنی سازی ازدواج , صمیمیت زناشویی , کیفیت زندگی , کارکنان آموزش و پرورش