سید شکراله حسینی - دانشجو رشته کارشناسی ارشد جامعه شناسی ، دانشگاه آزاد اسلامی،شوشتر ،ایران
مهدی ادیبی سده - عضو هیت علمی دانشگاه اصفهان

دانشآموزان در نظام آموزش و پرورش، اصلیترین و مهمترین عنصر محسوب میشوند. تمامی تمهیدات و سیاستهای در این سیستم نهایتبه دانشآموزان منتهی میشود. بیگمان در این روند هر قدر به مسائل دانشآموزان بیشتر توجه شود و مورد رسیدگی قرار گیرد، ساختارآینده جامعه از استحکام و استوار بیشتری برخوردار بود. گریز از مدرسه برای دانشآموز مسئلهای فردی، برای خانواده مسئلهای مربوط بهروابط متقابل والدین و فرزند، برای مدرسه مسئلهای تربیتی و برای جامعه موضوع و معضلی اجتماعی است. این مشکل دامنه وسیعی داشتهو بسیاری از افراد و نهادها با آن درگیر و مواجهاند و بدین سبب نیازمند بررسی است تا راهکارها و پیشنهادهایی برای حل این مشکل ارائهشود. بنابراین هدف پژوهش مورد نظر بررسی عوامل اجتماعی و فرهنگی مؤثر با مدرسهگریزی در میان دانشآموزان پسر مقطع دبیرستان (متوسطه دوم) شهر چرام در سال تحصیلی 1395-1394 است. با محاسبهی ضریب همبستگی پیرسون بین وضعیت اجتماعی- فرهنگی خانواده، برخورد اولیای مدرسه، بین کشمش و روابط معیوب وعاطفی خانواده، کنترل اجتماعی خانواده، مهارت اجتماعی دانشآموز، سازگاری دانشآموز و میزان اعتماد و علاقمندی به مدرسه ومدرسهگریزی دانشآموزان رابطه معناداری وجود دارد.

مدرسهگریزی، خانواده، اولیای مدرسه، دانشآموزان، چرام