کامران گلباز - دانشجو رشته برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد قزوین
رمضانعلی شورمیج - عضو هیئت علمی.و استاد دانشگاه آزاد قزوین

شهر ها مانند موجود زنده ای میباشند که همواره در یک مسیر رشد ونمو کرده و به سمت تکامل حیات فیزیکی خود را طیمیکنند و بهمین ترتیب که متولد و رشد میکنند و نقش آن نیز تغییر میکند و پیر و فرسوده میشوندکه در این میان آدمی برای حفظهویت و اصالت آن تلاش برای استواری و زنده نگه داشتن شهر و گستره ی شهر و خصوصا بافتهای فرسوده دست به سلسله اقداماتیمیزند که توسعه درون زای شهر از جمله این روشهاست.توسعه درونزای شهری با به کارگیری توانها و فرصتهای موجودبراساس برنامهریزی شهری مرتبط برای ایجاد تعادل در نحوه ی توزیع کیفیت و کمی جمعیت با هماهنگی میان بنیانهای زندگی اجتماعی و گریزاز فقر ودر نهایت استفاده ار مشارکت و پویش اجتماعی مردم تاکید دارند. همچنین در سالهای اخیر با توجه به تحولات سریع علمیو فنی و به تبع آن دگرگونی در ساختار کالبدی، اقتصادی و اجتماعی شهرها و مطرح شدن نظریه توسعه پایدار شهری، اهمیت نوسازیو احیاء بافتهای فرسوده و ناکارآمد بیش از پیش مشخص می گردد. با توجه به مشکلات متعددی که بافتهای فرسوده دارند تنها راهخروج از بسیاری از معضلات، نوسازی بهینه و توسعه درونزای بافتهای فرسوده است. سیاست توسعه درونزای شهری،ازسیاستهای سهگانه توسعه شهری است که درکنارسایر سیاستها ی توسعه شهری؛توسعه متصل یاپیوسته(ایجادشهرکهای متصل به شهرودرمحدودهرسمی شهر ) ویاسیاست توسعه شهری منفصل یاناپیوسته(ایجادشهرهای جدیدیاشهرکهای اقماری بافاصله ازشهرمادر )مطرح میشود .برخی این سیاست راواجدمزیتهای نسبی متعددنسبت به دوسیاست دیگردانسته ومعتقدندشهرهای موجوددر کشورازطریق توسعهدرونی،می توانندپاسخگوی بسیاری از نیازهای مردم،ازجمله اسکان ریزجمعیت شهری وارتقای سرانه های خدمات شهریباشندومادامیکه درشهرظرفیت لازم وجوددارد،استفاده ازسایرسیاستهای توسعه شهری،تحمیل هزینه های اضافه برمردم ودولتاست.بخش عمده ای از سطح شهرهای کشور ما، با پدیده فرسودگی و ناکارآمدی مواجه است

توسعه درونزا، بافت فرسوده، توسعه پایدار ، مشارکت ،محله سردارقزوین