بررسی تاثیر سکونتگاههای پیرامونی شهر یاسوج در میزان جرم خیزی (مطالعه موردی:مهریان، مادوان و بله زار)

حاشیه نشینی به بخشی از توسعه شهری اطلاق میشود که بدون برنامه ریزی، کنترل و رعایت ضوابط و مقررات شهرسازیتوسط توده ای از مردم که عمدتاً فقرا و اقشار کم درآمد شهری و مهاجران روستایی میبشاند، ایجاد میشود در ملحلاتحاشیه نشین نرخ جرایم و بزهکاری به علت تراکم بالای جمعیت، فقر فزاینده، شکستگی ساختارها و ایجاد گسست هااجتماعی، تضعیف پیوندهای اجتماعی و همچنین رهایی افراد از فشار افکار عمومی و کنترل رسمی ، بالا ارزیابی میشود درواقع می توان اظهار داشت که نسبت معنی داری بین حاشیه نشینی (سکونت اهالی غیررسمی) با جرم و آسیبهای اجتماعیوجود داشته و مناطق حاشیه نشین به مثابه جزیره های آسیب زای شهری، از منابع اصلی جرم و بزهکاری به شمار می ایند تحقیقات نشان میدهند که مناطق حاشیه نشین به دلیل شرایط محیطی و وجود عناصر نامساعد و همچنین به دلیل بافتناهمگون اجتماعی و فرهنگی از جرم خیزترین مناطق شهری محسوب میشوند تلحلیل داده هایتحقیق نشان میدهد که دربه وجود آوردن پدیده ی اسکان غیر رسمی در مادوان، عواملی ا زجمله مهاجرپذیری بالای شهر یاسوج و اسکان تعداد زیادیاز مهاجران تهی دست روستایی در این ناحیه می باشد به علاوه این پدیده به نوبه خود، پیامدهای کالبدی و اجتماعی -اقتصادی بسیار نامطلوبی را ایجاد کرده است نرخ بالای زاد و ولد، بالا بودن بعد خانوار، جوانی جمعیت، بی سوادی و کمسوادی، بیکاری، درآمدناچیز، پرداختن به انواع مشاغل کاذب از جمله فروش مواد مخدر و الکلی از یک طرف و وضعیتاسفبار محیط فیزیکی مانند مکان نامناسب، فقدان بهداشت، فقدان تأسیسات و تتجهیزات زیربنایی و خدمات شهری، ازسویی دیگر نگرانی هایی را برای چشم انداز این ناحیه از شهر را به نمایش می گذارند

Keywords:

سکونتگاههای غیر رسمی , جرم خیزی , مهریان , مادوان و بله زار