جواد بابایی - استاد راهنما و دکتری شهرسازی
مهسا نصری - دانشجوی کارشناسی موسسه آموزش عالی خاوران
بیتا رباط جزی - دانشجوی کارشناسی موسسه آموزش عالی خاوران

مسیرهای پیاده یا پیاده راهها جزئی از فضاهای عمومی شهری است که امروزه بدلیل تأکید بیش از حد بر حرکت سواره و حل مسائل مختلف آن و غفلت از ساماندهی و برنامه ریزی برای حرکت پیاده و نیز به لحاظ برقراری ارتباط فضایی بین عملکردهای شهری و تقویت روابط اجتماعی، در بین برنامه ریزان، طراحان شهری و نیز شهروندان حائز اهمیت می باشد و ایجاد گرایشی نوین در شهرسازی معاصر، تحت عنوان جنبش پیاده گستری، گسترش فضاهای پیاده یا برنامه ریزی پیاده را به همراه داشته است. مقاله حاضر از حیث نظری و روش شناسی بر تحلیلی-توصیفی در سطح کلان و اهبردی به منظور بررسی ایده ای جدید مبنی بر ایجاد شرایطی به منظور ارتقاء کمی و کیفی محیط و کالبد شهری، افزایش ارتباطات و تعاملات افراد با یکدیگر در محیطی امن و سالم، رفع آلودگیهای زیست محیطی و مهمتر از همه احترام به هویت عابر پیاده به عنوان جزئی مهم از سیستم حمل و نقل شهری در قالب بستر کالبدی مناسب است. بین منظور خیابان آزادشهر مشهد برای بررسی میدانی انتخاب شده و در نهایت در راستای موضوع پیشنهاد ایجاد مسیرهای خاص حرکت پیاده و فضاهای مکث و شبکه معابر با توجه به پیامدهای رشد و توسعه شهرها و افزایش تراکم وسایل نقلیه موتوری از طریق جداسازی ترافیک سواره و پیاده، در جهت بهبود کیفیت فضاهای شهری مطرح شده است.

جنبش پیاده گستری، برنامه ریزی پیاه، جداسازی ترافیک پیاده، کالبد شهر