طراحی سیگنال راداری بهینه با استفاده از الگوریتم تکاملی انبوه ذرات

بهبود در تفکیک پذیری سیگنال به دو عامل فرم زمانی سیگنال و همچنین کیفیت فشرده سازی سیگنال مربوط می باشد. در ارتباط با فرم زمانی سیگنال ارسالی، اولین راهی که برای این منظور به نظر می رسد استفاده از پالس های بسیار باریک تا حدی است که قدرت تفکیک مطلوب در راستای برد برآورده شود. اما مشکل در این گونه سیگنالها آن است که با هرچه باریکتر شدن عرض، پالس قدرت تفکیک در فرکانس به همان نسبتکمتر می شود. رسیدن به تفکیک پذیری بالا نیاز به پالس هایی با عرض باریک می باشد که پیاده سازی آنها در عمل می تواند دشوار باشد و دوم آنکه طیف این دسته از سیگنال ها به شکل سینک بوده و در نتیجه بازده پهنای باند مناسبی ندارند؛ لذامی توان از خانواده دیگری از سیگنال ها استفاده نمود که علیرغم دستیابی به تفکیک پذیری بالا، از باریک شدن عرض چیپ ها نیز اجتناب می شود و در عین حال شکل طیف مستطیلی دارند که سیگنال های چند فرکانسه نمونه ای از پیاده سازی این دسته از سیگنال ها می باشند. در این مقاله الگوریتمی جهت فشرده سازی بهینه سیگنال OFDM دریافتی و رسیدن به تفکیک پذیری مناسب و برد آشکارسازی مناسب ارائه می گردد. یکی ازکاربردهای این الگوریتم، استفاده در طراحی فیلتر غیر منطبق در گیرنده OFDM OFDM جهت فشرده سازی بهینه سیگنال دریافتی و رسیدن به تفکیک پذیری مناسب و برد آشکارسازی مناسب می باشد. بدین صورت که با درنظرگرفتن سیگنال کد شده دریافتی، فیلتر گیرنده باید به گونه ای تعیین شود که شکل تابع خود همبستگی موجود در خروجی فیلتر، دارای لوب اصلی با دامنه بالا و همچنین ساید لوب هایی با دامنه پایین باشد که این موضوع بهصورت یک مساله ریاضی مطرح و جهت حل آن از این الگوریتم استفاده می نماییم.