اثربخشی آموزش تفکرانتقادی بر یادگیری خودراهبر و باورهای معرفت شناختی دانش آموزان

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش تفکر انتقادی بر یادگیری خودراهبر و باورهای معرفت شناختی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر قم بود. پژوهش حاضر یک طرح آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است، نمونه ای با روش تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند، سپس برحسب سن، پایه، رشته و عملکردتحصیلی همتاسازی شدند. دو پرسشنامه ی یادگیری خودراهبر فیشر و همکاران (2001) و باورهای معرفت شناسی شومر(1993) توسط آن ها تکمیل شد، پس از مداخله آموزشی و پس آزمون، جهت تبیین اثر بخشی متغیر مستقل بر متغیرهای وابسته، از روش آماری تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج تحلیل ها نشان داد که، مداخله آموزشی باعث افزایش یادگیری خودراهبر و بهبود باورهای معرفت شناسی گردید. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش تفکر انتقادی ، دانش آموزان را قادر می سازد تا به طور عمیق و وسیع فکر کنند و استدلال را در حوزه های مختلف یادگیری به کار گیرند.

Keywords:

تفکر انتقادی , یادگیری خودراهبر , باورهای معرفت شناسی