ابراهیم مزاری - دانشجوی دکتری مدیریت آموزش عالی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، ایران
کبری خباره - کارشناس ارشد مدیریت آموزشی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، ایران
سودابه باده بان - دانش جوی کارشناسی ارشد روان شناسی تربیتی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه الزهرا، ایران

پژوهش حاضر با هدف تحلیل شکاف وضعیت خودتوسعه ای منابع انسانی هفت دانشکده پردیس علوم اجتماعی و رفتاری دانشگاه تهران انجام شده است. روش پژوهش حاضر توصیفی-پیمایشی بوده که برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران و روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد که حجم نمونه 131 از کارکنان تعیین شد. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه خودتوسعه ای ابیلی و مزاری (1393) با پایایی(97/0=α) استفاده شد. به منظور تحلیل داده ها از آزمون های کولموگروف-اسمیرنوف، تی تک نمونه ای، تی دوگروهی مستقل، تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی HSD استفاده شد. نتایج نشان داد خودتوسعه ای و ابعاد آن از جمله خودرهبری، خودمدیریتی و خودراهبری یادگیری کارکنان پایین تر از حدمطلوب بوده و خودتوسعه ای و ابعاد آن در کارکنان دارای مدارک تحصیلی فوق لیسانس و بالاتر بیشتر از کارکنان لیسانسه بوده است. نهایتاً آزمون تی مستقل حاکی از عدم تفاوت خودتوسعه ای کارکنان زن و مرد بوده است که بر اساس این یافته ها، راهبردهای عملی خودتوسعه ای منابع انسانی پیشنهاد شده است.

خودتوسعه ای، منابع انسانی، آموزش عالی، دانشگاه تهران