فائزه عباسی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مدیریت، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی،کرمانشاه، ایران
سیدرضا حسنی - استادیار، گروه مدیریت، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی،کرمانشاه، ایران

حدود دو دهه است که توسعه ی صنعتی مبتنی بر خوشه های صنعتی، به عنوان یک استراتژی نوین مورد توجه برنامه-ریزان و سیاست گذاران در کشورهای صنعتی و درحال توسعه می باشد. هرقدر نگاه به حل مسائل از سطح بین المللی، ملی و بخشی به سمت منطقه ای و محلی، مبتنی بر قابلیت های پویای سیستم های اجتماعی پیش می رود، توجه به کسب وکارهای خرد در قالب خوشه های صنعتی از اهمیت ویژه ای برخوردار می شود. خوشه های صنعتی یکی از الگوهای موفق سازماندهی صنایع کوچک و متوسط هستند که کاستی های صنایع کوچک و متوسط را رفع و مزیت های مختلف صنایع کوچک، چون انعطاف پذیری و تنوع را تقویت می کنند. خوشه ی صنعتی به مجموعه ای از واحدهای کسب وکار اطلاق می شود که در یک منطقه ی جغرافیایی و یک گرایش صنعتی متمرکز شده و با همکاری و تکمیل فعالیت های یکدیگر، به تولید و عرضه ی کالا و خدمات می پردازند و از چالش ها و فرصت های مشترک برخوردارند. اقتصاد مقاومتی یک نظام اقتصادی است که هماهنگ با سیاست های کلان سیاسی و امنیتی کشور و برای مقاومت در برابر اقدامات تخریبی شکل می گیرد تا بتواند در برابر ضربات اقتصادی تحریم ها ایستادگی کرده و توسعه و پیشرفت خود را ادامه دهد. در این راستا خوشه های صنعتی به عنوان عاملی درون زا و برون گرا در نظام های اقتصادی، می تواند راهکاری برای دستیابی به این مهم باشد. خوشه های صنعتی عموماًٌ بر اساس قابلیت ها و توانایی های داخلی و نه خارجی، به توسعه ی نظام های اقتصادی کمک می کنند که منجر به خروجی هایی برون سیستمی می شود.

راهبردی، خوشه های صنعتی، اقتصاد مقاومتی