بررسی رابطه عملکرد خانواده با سازگاری اجتماعی دانش آموزان دوره متوسطه مطالعه موردی: شهرستان آباده

مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه عملکرد خانواده با سازگاریاجتماعی دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان آباده انجام گرفت. این مطالعه مقطعی- همبستگی بر روی 350 نفر دانش آموز انجام گرفت. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه خودکنترلی نانجنی مقیاس سنجش عملکرد خانواده و پرسشنامه سازگاری اجتماعی استفاده شد. داده ها از طریق آزمون تی مستقل ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون تجزیه و تحلیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد بین خودکنترلی و عملکرد خانواده با سازگاری دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد به طوری که خودکنترلی و عملکرد خانواده می تواند تا حدودی سازگاری اجتماعی را پیش بینی کنند. یافته ها نشان داد میانگین نمره سازگاری دختران به طور معناداری بالاتر از میانگین نمره سازگاری پسران است. همچنین دختران از سازگاری اجتماعی بالاتری نسبت به پسران برخوردارند. از یافته های پژوهش حاضر می توان استنباط کرد، هر گونه نارسایی در عملکرد خانواده تأثیرات نامطلوبی در رفتارهای تطابقی فرزندان ایجاد می کند. همچنین با توجه به اهمیت نقش مهارت های خود کنترلی در رفتارهای تطابقی و پیش بینی سازگاری اجتماعی ضرورت توجه به این عوامل هر چه بیشتر احساس می شود.

Keywords:

دانش آموز , عملکرد خانواده , سازگاری اجتماعی