بررسی تأثیر آموزش رفتارهای سازشی در کاهش علائم اضطرابی و ناسازگاری اجتماعی عقب ماندگان ذهنی آموزش پذیر پسر

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر آموزش رفتارهای سازشی درکاهش علائم اضطرابی و ناسازگاری اجتماعی عقب ماندگان ذهنیآموزش پذیر پسر می باشد. طرح پژوهش از نوع شبه تجربی است.حجم نمونه 40 نفر بوده که از میان آنها 20 نفر که واجدالشرایطبودند (آموزش پذیر بالا و دارای نمره برش تشخیصی علائم اضطرابیو ناسازگاری اجتماعی) انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروهکنترل و آزمایشی قرار گرفتند. کلیه شرکت کنندگان در دو مرحلهپیش آزمون و پس آزمون به پرسشنامه علائم اضطرابی و ناسازگاریاجتماعی اقتباس شده از پرسشنامه رفتاری راتر فرم معلم پاسخدادند. جهت تجزیه و تحلیل دادها از آزمون کوواریانس استفاده شد.نتایج بدست آمده نشان داد میانگین نمرات اضطراب و ناسازگاریاجتماعی گروه آزمایشی نسبت به گروه کنترل پس آزمون کاهشیافته است. و این نتیجه حاصل شده است که آموزش رفتارهایسازشی می توانید بعنوان یک روش مؤثر برای کاهش اختلاترفتاری در کودکان کم توان ذهنی بکار رود.

Keywords:

رفتار سازشی , اضطراب , ناسازگاری اجتماعی و عقب ماندگی ذهنی