ماندانا سپنتا - دانشگاه اصفهان، دانشکده علوم تربیتی / گروه روانشناسی کودکان با نیاز خاص
امیر قمرانی - دانشگاه اصفهان، دانشکده علوم تربیتی / گروه روانشناسی کودکان با نیاز خاص
محبوبه هاشمی - دانشگاه اصفهان، دانشکده علوم تربیتی / گروه روانشناسی کودکان با نیاز خاص

هدف از این مطالعه بررسی اثر روان نمایشگری در کاهش نشانه های بیش فعالی/ تکانشگری و نقص توجه کودکان مبتلا به ADHD می باشد. این مطالعه یک مطالعه ی شبه آزمایشی، پیش و پس آزمون، با یک گروه کنترل و آزمایش می باشد. 32 کودک 7 تا 10 سال، کهاز سوی روانپزشکان با صلاحیت مبتلا به ADHD تشخیص داده شده بودند، با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند.والدین شان به پرسشنامه ی کارنز- فرم والدین (26 سووالی) پاسخدادند. تکنیک های روان نمایشگری برای گروه آزمایش در طی 16جلسه اجرا شدند. هیچ مداخله ای برای گروه کنترل بکار برده نشد.بعد از اتمام جلسات روان نمایشگری، پرسشنامه ی کوارنز - فرموالدین برای هر دو گروه به عنوان پس آزمون مجدداً اجرا شد. یافتهها نشان داد که میانگین نشانه های بیش فعالی-تکانشگری و نقصتوجه گروه ازمایش بطورمعناداری نسبت به گروه کنترل پایین تربود (P<0/01). نتایج کارآمدی روان نمایشگری را برحسب کاهش نشانه، با تفاور های معنادار آماری در مقایسه با گروه کنترل نشاندادند.

بیش فعالی، تکانشگری، کودکان مبتلا به ADHD